|
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla |
|
|
|
وَالصَّٓافَّاتِ صَفاًّۙ
(1-2-3) Saflar bağlayıb duranlara, sevk (-u idare) ve (men'-u) zecredenlere, zikir okuyanlara yemîn ederim ki, |
1 |
|
|
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْراًۙ
(1-2-3) Saflar bağlayıb duranlara, sevk (-u idare) ve (men'-u) zecredenlere, zikir okuyanlara yemîn ederim ki, |
2 |
|
|
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْراًۙ
(1-2-3) Saflar bağlayıb duranlara, sevk (-u idare) ve (men'-u) zecredenlere, zikir okuyanlara yemîn ederim ki, |
3 |
|
|
اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌۜ
Gerçek, sizin Tanrınız hakîkaten birdir. |
4 |
|
|
رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِۜ
(O), göklerin ve yerin ve bunlar arasında ne varsa hepsinin Rabbidir. Doğuların da Rabbidir O. |
5 |
|
|
اِنَّا زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِز۪ينَةٍۨ الْـكَوَاكِبِۙ
Hakîkat biz (size) en yakın göğü bir zînetle, yıldızlarla (donatıp) süsledik. |
6 |
|
|
وَحِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍۚ
(Onu itaatden çıkan) her mütemerrid şeytandan koruduk. |
7 |
|
|
لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَأِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍۗ
(8-9) Ki onlar «Mele'-i a'lâ» ya kulak verib dinleyemezler, her yandan koğularak atılırlar. Onlar için (âhiretde de) ardı arası kesilmez bir azâb vardır. |
8 |
|
|
دُحُوراً وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌۙ
(8-9) Ki onlar «Mele'-i a'lâ» ya kulak verib dinleyemezler, her yandan koğularak atılırlar. Onlar için (âhiretde de) ardı arası kesilmez bir azâb vardır. |
9 |
|
|
اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
Meğer ki (içlerinden) bir çalıb çarpan (ı) olsun. Fakat onu da delib geçen bir alev ta'kıyb etmişdir. |
10 |
|
|
فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقاً اَمْ مَنْ خَلَقْنَاۜ اِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ ط۪ينٍ لَازِبٍ
Şimdi onlardan haber iste: Yaratılışda kendileri mi daha kuvvetli, yoksa bizim yaratdıklarımız mı? Hakıykat biz onları bir cıvık çamurdan yaratdık. |
11 |
|
|
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَۖ
Belki sen (Habîbim) teaccüb etdin. Onlar da (bu teaccübünden dolayı) eğlenirler, |
12 |
|
|
وَاِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَۖ
Kendilerine (Kur'an ile) va'z edilince düşünüb de öğüt kabul etmezler, |
13 |
|
|
وَاِذَا رَاَوْا اٰيَةً يَسْتَسْخِرُونَۖ
Bir mu'cize gördükleri vakit (onu) eğlenceye tutarlar. |
14 |
|
|
وَقَالُٓوا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُب۪ينٌۚ
(Nitekim) «Bu, dediler, apaçık bir sihirden başkası değildir». |
15 |
|
|
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً ءَاِنَّا لَمَبْعُوثُونَۙ
«Biz olub de bir toprak ve bir yığın kemik olduğumuz vakit mı, saahiden biz mi mutlakaa diriltilmiş olacağız»?. |
16 |
|
|
اَوَاٰبَٓاؤُ۬نَا الْاَوَّلُونَۜ
«Evvelki atalarımız da mı?» |
17 |
|
|
قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُونَۚ
Sen de ki: «Evet (diriltileceksiniz). Hem siz (hepiniz) hor ve hakıyr olarak». |
18 |
|
|
فَاِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ
İşte o, ancak birtek sayhadan ibâretdir ki onların birden bire gözleri açılıverecekdir. |
19 |
|
|
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هٰذَا يَوْمُ الدّ۪ينِ
«Eyvah bize, derler, bu, ceza ve hesâb günüdür». |
20 |
|
|
هٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذ۪ي كُنْتُمْ بِه۪ تُكَذِّبُونَ۟
(Evet), bu, sizin tekzib eder olduğunuz ayırdetme günüdür. |
21 |
|
|
اُحْشُرُوا الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَۙ
(22-23) (Meleklere:) «O zulmedenleri, onlara eş olanları, Allâhı bırakıb tapmakda ısraar etdikleri şeyleri bir araya toplayın da cehennem yoluna götürün» (dediler). |
22 |
|
|
مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَاهْدُوهُمْ اِلٰى صِرَاطِ الْجَح۪يمِۙ
(22-23) (Meleklere:) «O zulmedenleri, onlara eş olanları, Allâhı bırakıb tapmakda ısraar etdikleri şeyleri bir araya toplayın da cehennem yoluna götürün» (dediler). |
23 |
|
|
وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسْؤُ۫لُونَۙ
«Onları habsedin. Çünkü onlar mes'uldürler». |
24 |
|
|
مَا لَـكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
«Size ne oldu? Birbirinize yardım etmiyorsunuz ya»! |
25 |
|
|
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
Hayır, bugün onlar (zilletle) boyun eğmişlerdir. |
26 |
|
|
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ
Onlardan kimi kimine yönelib birbirini mes'ûl tutmıya kalkışırlar. |
27 |
|
|
قَالُٓوا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَم۪ينِ
«Hakıykat siz, derler, biz sağdan (suret-i hakdan) gelirdiniz». |
28 |
|
|
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَۚ
(Metbu'ları da:) «Hayır, siz (esasen) îman ediciler değildiniz», derler, |
29 |
|
|
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍۚ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طَاغ۪ينَ
«Ve bizim size karşı bir haakimiyyetimiz de yokdu. Bil'akis siz (de bizim gibi) azgınlar güruhu idiniz». |
30 |
|
|
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۗ اِنَّا لَذَٓائِقُونَ
«Onun için Rabbimizin sözü (azâbı) üstümüze hak olmuşdur. Şübhesiz (azabımızı) tadıcılarız (tadacağız). |
31 |
|
|
فَاَغْوَيْنَاكُمْ اِنَّا كُنَّا غَاو۪ينَ
«Çünkü biz de sizi (büsbütün) başdan çıkardık. Zîrâ biz de azgın kimselerdik». |
32 |
|
|
فَاِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
Artık şübhe yok ki bunlar o gün azâbda ortakdırlar. |
33 |
|
|
اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِم۪ينَ
Biz (diğer) günahkârlara (da) muhakkak böyle yapacağız. |
34 |
|
|
اِنَّهُمْ كَانُٓوا اِذَا ق۪يلَ لَهُمْ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ يَسْتَكْبِرُونَۙ
Çünkü onlar «Allahdan başka hiçbir Tanrı yok» denildiği vakit büyüklük taslarlardı, |
35 |
|
|
وَيَقُولُونَ اَئِنَّا لَتَارِكُٓوا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍۜ
«Biz mecnun bir şâir için ma'budlarımızdan vaz mı geçecekmişiz?» derler (di). |
36 |
|
|
بَلْ جَٓاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَل۪ينَ
Hayır, o, hak (ve hakıykat) ı getirmiş, bütün peygamberleri de tasdıyk etmişdir. |
37 |
|
|
اِنَّكُمْ لَذَٓائِقُوا الْعَذَابِ الْاَل۪يمِۚ
Elbette siz o acıklı azâbı tadıcısınız. |
38 |
|
|
وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَۙ
Yapmakda idiğiniz şeylerden başkasiyle de cezalandırılmayacaksınız. |
39 |
|
|
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
Allahın ihlâsa (ve samîmiyyete) erdirilmiş kulları müstesna. |
40 |
|
|
اُو۬لٰٓئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌۙ
Onlar böyle. Onlar için (haassaları) ma'lûm bir rızık vardır. |
41 |
|
|
فَوَاكِهُۚ وَهُمْ مُكْرَمُونَۙ
Türlü meyveler. Onlar (izzet ve) ikram edilmiş kimselerdir, |
42 |
|
|
ف۪ي جَنَّاتِ النَّع۪يمِۙ
Naıym cennetlerinde, |
43 |
|
|
عَلٰى سُرُرٍ مُتَقَابِل۪ينَ
Birbiriyle karşılıklı tahtlar üzerinde. |
44 |
|
|
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَع۪ينٍۙ
Onların her biri (şerâb-ı) maıynden türlü kadehlerle tavaf (ve ziyaret edilir (ler). |
45 |
|
|
بَيْضَٓاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِب۪ينَۚ
Bembeyaz. İçenlere bir lezzet. |
46 |
|
|
لَا ف۪يهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ
Orada bir humar (baş ağrısı) da yok, onların bundan bîhuş olacakları da yok. |
47 |
|
|
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ ع۪ينٌۙ
Yanlarında da nazarlarını yalınız zevclerine atfetmiş iri (şahin) gözlü kadınlar vardır, |
48 |
|
|
كَاَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ
ki bunlar (kuş tüyleriyle) örtülüb saklanmış yumurtalar gibidir. |
49 |
|
|
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ
(Ehl-i cennetden) kimi kimine dönüb sorarlar. |
50 |
|
|
قَالَ قَٓائِلٌ مِنْهُمْ اِنّ۪ي كَانَ ل۪ي قَر۪ينٌۙ
İçlerinden bir sözcü der ki : «Hakıykat, benim (dünyâda) bir arkadaşım vardı. |
51 |
|
|
يَقُولُ اَئِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّق۪ينَ
(Bana:) «Gerçek sen de (tekrar dirilmiye) kat'î inananlardan mısın?» derdi. |
52 |
|
|
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً ءَاِنَّا لَمَد۪ينُونَ
«Biz öldüğümüz ve bir toprak, bir yığın kemik olduğumuz zaman mı, hakîkaten biz mi cezalanmış olacağız»? |
53 |
|
|
قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ
(O sözü söyleyen zât, ihvanına) der ki: «Siz (onun iç yüzüne) vaakıf olucular mısınız?» |
54 |
|
|
فَاطَّـلَعَ فَرَاٰهُ ف۪ي سَوَٓاءِ الْجَح۪يمِ
Derken o (bizzat) bakıb bunu o çılgın ateşin ta ortasında gördü. |
55 |
|
|
قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَ لَتُرْد۪ينِۙ
(Ve ona) dedi ki: «Allaha yemîn ederim, sen az kaldı beni de muhakkak helak edecekdin». |
56 |
|
|
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبّ۪ي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَر۪ينَ
«Eğer Rabbimin ni'meti olmasaydı ben de (seninle beraber cehennemde) haazır bulundurulanlardan olacakdım». |
57 |
|
|
اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ
(58-59) «(Bak), biz ilk ölümümüzden başka bir daha ölmeyecek, biz azaba da uğratılmayacak değil miymişiz?» |
58 |
|
|
اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُو۫لٰى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَ
(58-59) «(Bak), biz ilk ölümümüzden başka bir daha ölmeyecek, biz azaba da uğratılmayacak değil miymişiz?» |
59 |
|
|
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظ۪يمُ
Muhakkak ki bu, büyük kurtuluşun ta kendisidir. |
60 |
|
|
لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ
Artık çalışanlar da bunun gibi (bir murad için) çalışmalıdır. |
61 |
|
|
اَذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
Böyle (bir ni'mete) konmak mı hayırlı, yoksa zakkum ağacı mı? |
62 |
|
|
اِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِم۪ينَ
Hakıykat, biz onu zaalimler (kâfirler) için bir fitne (imtihan) yapdık. |
63 |
|
|
اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ ف۪ٓي اَصْلِ الْجَح۪يمِۙ
Şübhesiz ki o, çılgın ateşin dibinde (bitib) çıkacakdır. |
64 |
|
|
طَلْعُهَا كَاَنَّهُ رُؤُ۫سُ الشَّيَاط۪ينِ
Ki tomurcukları şeytanların başları gibidir. |
65 |
|
|
فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُ۫نَ مِنْهَا الْبُطُونَۜ
İşte hakıykat onlar bundan yiyecekler, bu suretle karınlarını bundan dolduracaklar. |
66 |
|
|
ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْباً مِنْ حَم۪يمٍۚ
Sonra üzerine de onlar için çok sıcak bir su ile karışdırılmış (şarab) vardır. |
67 |
|
|
ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاِلَى الْجَح۪يمِ
Sonra dönüb gidecekleri yer, şübhesiz yine cehennemdir. |
68 |
|
|
اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَٓاءَهُمْ ضَٓالّ۪ينَۙ
Çünkü onlar atalarını sapkın kimseler bulmuşlardı da, |
69 |
|
|
فَهُمْ عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
Kendileri de onların izleri üzerinde (birbirini itib) koşduruluyorlardı. |
70 |
|
|
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّل۪ينَۙ
Andolsun ki onlardan evvel geçenlerin çoğu da sapmışdı. |
71 |
|
|
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا ف۪يهِمْ مُنْذِر۪ينَ
Yemîn ederim ki biz içlerinde (kötü hareketlerinin encamından) korkutucu (peygamberler) de göndermişizdir. |
72 |
|
|
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَر۪ينَۙ
Bak, o korkutulanların akıbeti nice oldu! |
73 |
|
|
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ۟
Allahın ihlâsa erdirilmiş (samirnî) kulları müstesna. |
74 |
|
|
وَلَقَدْ نَادٰينَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُج۪يبُونَۚ
Andolsun ki Nuuh bize niyaz etmişdi de ne güzel icabet (ve kabul) eylemişdik. |
75 |
|
|
وَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۘ
Biz hem onu, hem ehlini o büyük sıkıntıdan kurtardık. |
76 |
|
|
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاق۪ينَۘ
Zürriyyetini (yer yüzünde) devamlı kalanların ta kendileri kıldık. |
77 |
|
|
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَۘ
Sonra gelen (peygamberler ve ümmet) ler arasında da ona (iyi bir nâm) bırakdık. |
78 |
|
|
سَلَامٌ عَلٰى نُوحٍ فِي الْعَالَم۪ينَ
(Bütün) âlemler içinde (bizden) Nuuha selâm. |
79 |
|
|
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Şübhesiz biz iyi hareket edenleri böyle mükâfatlandırırız. |
80 |
|
|
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Hakıykat o, bizim mü'min kullarımızdandı. |
81 |
|
|
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَ
Nihayet ötekilerini (suda) boğduk. |
82 |
|
|
وَاِنَّ مِنْ ش۪يعَتِه۪ لَاِبْرٰه۪يمَۢ
Şübhesiz İbrâhîm de onun fırkasındandı. |
83 |
|
|
اِذْ جَٓاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍ
Çünkü o, Rabbine tertemiz bir kalb ile gelmişdi. |
84 |
|
|
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَاذَا تَعْبُدُونَۚ
O zaman babasına ve kavmine demişdi ki: «Siz nelere tapıyorsunuz»? |
85 |
|
|
اَئِفْكاً اٰلِهَةً دُونَ اللّٰهِ تُر۪يدُونَۜ
«Yalancılık etmek için mi Allâhı bırakıb düzme Tanrılar diliyorsunuz»? |
86 |
|
|
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ
«Âlemlerin Rabbine zannınız nedir (böyle)»? |
87 |
|
|
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِۙ
Derken yıldızlara bir nazar atfetdi de, |
88 |
|
|
فَقَالَ اِنّ۪ي سَق۪يمٌ
«Ben hakıykat hastayım» dedi. |
89 |
|
|
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِر۪ينَ
O vakit ona arkalarını dönüb uzaklaşdılar. |
90 |
|
|
فَرَاغَ اِلٰٓى اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَأْكُلُونَۚ
Bunun üzerine o da kurnazca onların düzme Tanrılarına varıb dedi ki: «Hani yemek yemiyorsunuz»?! |
91 |
|
|
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ
«Ne oluyor size konuşmuyorsunuz»?! |
92 |
|
|
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَم۪ينِ
(İbrahim) yaklaşıp sağ eliyle darbe vurdu tanrı heykellerine! |
93 |
|
|
فَاَقْبَلُٓوا اِلَيْهِ يَزِفُّونَ
Derken (kavmi) koşarak onun önüne çıkdı (lar). |
94 |
|
|
قَالَ اَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَۙ
(İbrâhîm) dedi ki: «Kendi (elinizle) yontmakda olduğunuz şeylere mi tapıyorsunuz»? |
95 |
|
|
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
«Halbuki siz de, (elinizle) yapageldiğiniz şeyleri de Allah yaratmışdır». |
96 |
|
|
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَاناً فَاَلْقُوهُ فِي الْجَح۪يمِ
Dediler: «Onun için bir bina yapın da alevli ateşe atın onu». |
97 |
|
|
فَاَرَادُوا بِه۪ كَيْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْاَسْفَل۪ينَ
Bunun üzerine ona bir tuzak kurmak arzu etdiler. Biz ise (Bil'akis) kendilerini (zeliller ve) sefiller etdik. |
98 |
|
|
وَقَالَ اِنّ۪ي ذَاهِبٌ اِلٰى رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ
(İbrâhîm): «Ben, dedi, doğrusu Rabbime gidiciyim. O, bana yol gösterir». |
99 |
|
|
رَبِّ هَبْ ل۪ي مِنَ الصَّالِح۪ينَ
«Ey Rabbim, bana saalihlerden (bir oğul) ihsânet» (diye düâ etdi). |
100 |
|
|
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَل۪يمٍ
Biz de ona çok uysal bir oğul müjdesini verdik. |
101 |
|
|
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ اِنّ۪ٓي اَرٰى فِي الْمَنَامِ اَنّ۪ٓي اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰىۜ قَالَ يَٓا اَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُۘ سَتَجِدُن۪ٓي اِنْ شَٓاءَ اللّٰهُ مِنَ الصَّابِر۪ينَ
Artık o (oğul İbrâhîmin) yanında koşmak çağına erince (babası) «Oğulcağızım, dedi, ben seni rü'yamda boğazlıyorum görüyorum. Bak artık ne düşünürsün». (Oğlu) dedi: «Babacığım, sana edilen emir ne ise yap. İnşâallah beni sabredenlerden bulacaksın». |
102 |
|
|
فَلَمَّٓا اَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَب۪ينِۚ
Vaktâkî bu suretle ikisi de (Allahın emrine) râm oldular, (İbrâhîm) onu alnı üzere yıkdı. |
103 |
|
|
وَنَادَيْنَاهُ اَنْ يَٓا اِبْرٰه۪يمُۙ
(104-105) Biz ona: «Yâ Ibrâhîm, rü'yâna sadâkat gösterdin. Şübhesiz ki biz iyi hareket edenleri böyle mükâfatlandırırız» diye nida etdik. |
104 |
|
|
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَاۚ اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
(104-105) Biz ona: «Yâ Ibrâhîm, rü'yâna sadâkat gösterdin. Şübhesiz ki biz iyi hareket edenleri böyle mükâfatlandırırız» diye nida etdik. |
105 |
|
|
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُب۪ينُ
Hakıykat, bu, apaçık ve kat'î bir imtihandı. |
106 |
|
|
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظ۪يمٍ
Ona büyük bir kurbanlık fidye verdik. |
107 |
|
|
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ
Sonra gelen (peygamberler ve ümmet) ler arasında ona (iyi bir nam) bırakdık. |
108 |
|
|
سَلَامٌ عَلٰٓى اِبْرٰه۪يمَ
(Bizden) selam İbrâhîme. |
109 |
|
|
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Biz iyi hareket edenleri işte böyle mükâfatlandırırız. |
110 |
|
|
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Hakıykat o, mü'min kullarımızdandı. |
111 |
|
|
وَبَشَّرْنَاهُ بِاِسْحٰقَ نَبِياًّ مِنَ الصَّالِح۪ينَ
Ona saalihlerden bir peygamber olmak üzere de İshakı müjdeledik. |
112 |
|
|
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلٰٓى اِسْحٰقَۜ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِه۪ مُب۪ينٌ۟
Hem ona, hem Ishaka (feyz-ü) bereketler verdik. Her ikisinin neslinden iyi hareket edeni de vardır, nefsine apaçık zulm edeni de. |
113 |
|
|
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَۚ
Andolsun biz Muusâya da, Hâruuna da nimetler verdik. |
114 |
|
|
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۚ
Hem onlar, hem kavmlerini o büyük sıkıntıdan kurtardık. |
115 |
|
|
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَۚ
Kendilerine yardım etdik de galebeyi kazananlar onlar oldular. |
116 |
|
|
وَاٰتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَب۪ينَۚ
Onlara (her hakıykatı) apaçık gösteren o kitabı verdik. |
117 |
|
|
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۚ
Onlara doğru yolu gösterdik. |
118 |
|
|
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْاٰخِر۪ينَ
Sonra gelen (peygamberler ve ümmet) ler arasında da onlara (iyi bir nâm) bırakdık. |
119 |
|
|
سَلَامٌ عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَ
Musâya da, Hârûna da (bizden) selâm. |
120 |
|
|
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Şübhesiz ki biz iyi hareket edenleri böyle mükâfatlandırırız. |
121 |
|
|
اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Hakıykat onlar mü'min kullarımızdandı. |
122 |
|
|
وَاِنَّ اِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
İlyas da, şübhe yok ki, gönderilmiş peygamberlerdendi. |
123 |
|
|
اِذْ قَالَ لِقَوْمِه۪ٓ اَلَا تَتَّقُونَ
O vakit kavmine (şöyle) demişdi: «Siz (Allahdan) korkmaz mısınız»? |
124 |
|
|
اَتَدْعُونَ بَعْلاً وَتَذَرُونَ اَحْسَنَ الْخَالِق۪ينَۙ
(125-126) «O en güzel Yaradanı, sizin de, evvelki atalarınızın da Rabbi olan Allâhı bırakıb da «Ba'l» e mi tapıyorsunuz»? |
125 |
|
|
اَللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ
(125-126) «O en güzel Yaradanı, sizin de, evvelki atalarınızın da Rabbi olan Allâhı bırakıb da «Ba'l» e mi tapıyorsunuz»? |
126 |
|
|
فَكَذَّبُوهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ
Fakat bunlar onu tekzîb etdiler. Şübhesiz bunlar da elbette (cehenneme) ihzaaren getirilenlerdir. |
127 |
|
|
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
Allahın ihlâsa erdirilmiş kulları (bunlardan) müstesna. |
128 |
|
|
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ
Biz ona sonra gelen (peygamberler ve ümmet) ler içinde (iyi bir nâm) bırakdık. |
129 |
|
|
سَلَامٌ عَلٰٓى اِلْيَاس۪ينَ
(Bizden) selâm İlyâsa. |
130 |
|
|
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Şübhe yok ki biz iyi hareket edenleri böyle mükâfatlandırırız. |
131 |
|
|
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Hakıykat o, mü'min kullarımdandı. |
132 |
|
|
وَاِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
Lût da gerçek ve şübhesiz gönderilmiş peygamberlerdendi. |
133 |
|
|
اِذْ نَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَـهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ
Hani biz hem onu, hem ehlini topdan kurtarmışdık. |
134 |
|
|
اِلَّا عَجُوزاً فِي الْغَابِر۪ينَ
(Azâbda) kalanlar içinde bırakılan bir koca karı müstesna idi. |
135 |
|
|
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَ
Sonra biz diğerlerini kökünden helak etdik. |
136 |
|
|
وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِح۪ينَۙ
(137-138) Elbet siz de sabah ve akşam onlar (ın yurdların) a uğruyorsunuz. Haalâ akıllanmayacak mısınız?. |
137 |
|
|
وَبِالَّيْلِۜ اَفَلَا تَعْقِلُونَ۟
(137-138) Elbet siz de sabah ve akşam onlar (ın yurdların) a uğruyorsunuz. Haalâ akıllanmayacak mısınız?. |
138 |
|
|
وَاِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
Yunus da hiç şübhesiz gönderilen peygamberlerdendi. |
139 |
|
|
اِذْ اَبَقَ اِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۙ
Hani o, dolu bir gemiye kaçmışdı. |
140 |
|
|
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَض۪ينَۚ
Derken kur'a çekmiş (ler) di de mağlûblardan olmuşdu. |
141 |
|
|
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُل۪يمٌ
O, kınanmış bir halde iken kendisini hemen balık yutmuşdu. |
142 |
|
|
فَلَوْلَٓا اَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّح۪ينَۙ
Eğer çok tesbîh edenlerden olmasaydı, |
143 |
|
|
لَلَبِثَ ف۪ي بَطْنِه۪ٓ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
Her halde (insanların) tekrar dirilecekleri güne kadar onun karnında kalıb gitmişdi. |
144 |
|
|
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَٓاءِ وَهُوَ سَق۪يمٌۚ
İşte biz onu, kendisi de hasta olarak, açık bir yere (çıkarıb) bırakdık. |
145 |
|
|
وَاَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْط۪ينٍۚ
Üzerine sakı olmayan cinsden (gölgelik) bir nebat bitirdik. |
146 |
|
|
وَاَرْسَلْنَاهُ اِلٰى مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ يَز۪يدُونَۚ
Onu yüz bine peygamber gönderdik. Hattâ artıyorlardı da. |
147 |
|
|
فَاٰمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ اِلٰى ح۪ينٍۜ
Nihayet ona îman etdiler de kendilerini bir zamana kadar geçindirdik. |
148 |
|
|
فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَۙ
Şimdi sor (Habîbim) onlara: Her halde kızlar Rabbinin de, oğullar onların mı?! |
149 |
|
|
اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓئِكَةَ اِنَاثاً وَهُمْ شَاهِدُونَ
Yoksa biz melekleri dişi yaratdık da onlar (buna) şâhid midirler? |
150 |
|
|
اَلَٓا اِنَّهُمْ مِنْ اِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَۙ
(151-52) Haberin olsun ki onlar hakıykaten yalan söyleyerek, her halde, «Allah doğurdu» derler! Onlar elbette yalancıdırlar. |
151 |
|
|
وَلَدَ اللّٰهُۙ وَاِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
(151-52) Haberin olsun ki onlar hakıykaten yalan söyleyerek, her halde, «Allah doğurdu» derler! Onlar elbette yalancıdırlar. |
152 |
|
|
اَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَن۪ينَۜ
Kızları oğullara tercih mi etmiş O?! |
153 |
|
|
مَا لَـكُمْ۠ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
Ne oluyor size? (Buna) nasıl hükmediyorsunuz? |
154 |
|
|
اَفَلَا تَذَكَّرُونَۚ
Hiç de mi düşünmezsiniz? |
155 |
|
|
اَمْ لَـكُمْ سُلْطَانٌ مُب۪ينٌۙ
Yoksa (elinizde) açık bir hüccetiniz mi var? |
156 |
|
|
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَادِق۪ينَ
Öyle ise, eğer (davanızda) doğru söyleyenlerseniz, getirin kitabınızı. |
157 |
|
|
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباًۜ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ
Bir de Onunla cinler arasında bir hısımlık uydurdular. Andolsun ki bizzat cinler dahi onların behemehal (cehenneme) ihzaaren getirileceklerini (pek iyi) bilmiş (ler) dir. |
158 |
|
|
سُبْحَانَ اللّٰهِ عَمَّا يَصِفُونَۙ
Allah, onların isnâd edegeldiklerinden yücedir, münezzehdir. |
159 |
|
|
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
Allahın ihlâsa erdirilmiş kulları bunlar gibi değil. |
160 |
|
|
فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَۙ
Ne siz, ne de tapmakda olduklarınız, |
161 |
|
|
مَٓا اَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِن۪ينَۙ
Siz Onun aleyhinde (hiçbir ferdi) fitneye (ve fesada) sürükleyecek (bir kudretde) değilsinizdir. |
162 |
|
|
اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَح۪يمِ
Meğer ki kendisi cehenneme girecek kimse olsun. |
163 |
|
|
وَمَا مِنَّٓا اِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
Bizden kimse müstesna olmamak üzere her biri için ma'lûm birer makam vardır. |
164 |
|
|
وَاِنَّا لَنَحْنُ الصَّٓافُّونَۚ
Biziz o saf saf dizilenler mutlak biz. |
165 |
|
|
وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
Biziz o tesbîh edenler de mutlak biz. |
166 |
|
|
وَاِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَۙ
Hakıykat (müşrikler evvelce) şu kat'î sözü söylüyorlardı : |
167 |
|
|
لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْراً مِنَ الْاَوَّل۪ينَۙ
«Eğer nezdimizde evvelki (ümmetlere inen) lerden bir kitab olsaydı», |
168 |
|
|
لَـكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
«Elbet biz de Allahın ihlâsa erdirilmiş kullarından olurduk». |
169 |
|
|
فَـكَفَرُوا بِه۪ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
Şimdi ise ona (inanmayıb) kâfir oldular, ileride (küfürlerinin akıbetini) bileceklerdir ya. |
170 |
|
|
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَل۪ينَۚ
Andolsun ki (peygamber olarak) gönderilen kullarımız hakkında bizim geçmiş sözümüz (vardır): |
171 |
|
|
اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَۖ
«Muhakkak onlar, behemehal onlar mansur (ve muzafferdirler. |
172 |
|
|
وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
«Muhakkak bizim ordumuz, her halde onlar galebe edicidirler. |
173 |
|
|
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ
Onun için (Habîbim) sen bir zamana kadar onlardan yüz çevir, |
174 |
|
|
وَاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
Gözetle onları. Kendileri de (başlarına geleceği) yakında göreceklerdir. |
175 |
|
|
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
Şimdi onlar çarçabuk bizim azabımızı mı istiyorlar? |
176 |
|
|
فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَٓاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَر۪ينَ
Fakat bu, onların bölgesine çökünce (gelecek tehlikelerle öteden beri) korkutulan onların sabahı ne kötü (olacak) dır! |
177 |
|
|
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ
Sen (Habîbim) bir zamana kadar onlardan yüz çevir. |
178 |
|
|
وَاَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
Gözetle (onları). Onlar da göreceklerdir. |
179 |
|
|
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَۚ
Galebe saahibi Rabbin onların isnâd etmekde oldukları vasıflardan yücedir, münezzehdir. |
180 |
|
|
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَل۪ينَۚ
Gönderilen (bütün) peygamberlere selâm, |
181 |
|
|
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ
Hamd olsun, alemlerin Rabbı Allah'a. |
182 |
