Sâffât Suresi - الصَّاۤفَّاتِ


Sâffât Suresi 182 ayettir. Nüzulü Medine'de olup 56. sure olarak inmiştir.
Kur'an-ı Kerim'de 446 sayfa numarasında yer almaktadır.



Hata! Lütfen tarayıcınızın ayarlarını kontrol edip daha sonra tekrar deneyin.
Sureler
Mealler

Tüm Sureler
Önceki
Yâsin Suresi
Sonraki
Sâd Suresi
No Meal                    
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
1 Andolsun saf saf dizilen (melek)lere;
2 (Bir kısmı) ters yüz edip geri çevirmekte,
3 (Ve bir diğer kısmı, Allah’tan) bir mesaj olarak vahyi okumaktadır:
4 Rabbiniz, hiç şüphesiz O Bir Tek (Rab)dir;
5 Göklerin, yerin ve bunların arasında bulunan her şeyin Rabbi ve doğuların da Rabbidir.
6 (Yere) en yakın (görünen) dünya semasını bir süsle –yıldızlarla– süsledik.
7 Ve her türlü inatçı asi şeytana karşı da koruduk.
8 (O şeytanlar, göklerin) yüce (melekler) meclisini dinleyemezler; (ne zaman dinlemeye teşebbüs etseler,) her taraftan bombardımana tutulur,
9 Ve kovulup atılırlar; devamlı bir azap altında tutulur onlar.
10 Şu kadar ki, içlerinden biri bir söz kırıntısı hırsızlayacak olsa, onu da derhal yakıcı ve delici bir meteor kovalar (ve yok eder).
11 Sor o (müşriklere): “Yaratılışça onlar mı daha güçlü–kuvvetli yoksa yarattığımız (gökler ve oralardaki melekler mi)? O (müşrikleriinsanı) yapışkan bir çamurdan yarattık.”
12 Sen (Allah’ın her icraatını) harika bulup hayran kalır, (onların inkârına) şaşarsın; onlar ise, (seninle ve Allah’ın âyetleriyle) alay ederler.
13 Kendilerine (İlâhî gerçekler) hatırlatılıp, (vahiyle) ikaz edildiklerinde ne ikaz dinler, ne ders alırlar.
14 Olağanüstü bir delil, bir mucize ile karşılaştıklarında ise, kendileri onunla alay ettikleri gibi, başkalarını da alay etmeye çağırırlar;
15 Ve, “Başka değil, bu apaçık bir büyü!” derler.
16 “Biz ölüp toprak olduktan, bir kemik yığını haline geldikten sonra, yani biz o zaman diriltilip, kabirlerimizden çıkarılacağız ha?!
17 “Ölüpgitmiş babalarımız ve dedelerimiz de öyle mi?!”
18 “Evet,” de, “hem de hor–hakir bir halde diriltileceksiniz.”
19 Her şey, sadece tek bir emredici sesten ibaret olacak; ve işte, hepsi (mezarlarından kalkmış, dehşet içinde) etraflarına bakınmaktadır.
20 “Vah bize, eyvah bize, Hesap Günü bu!”
21 “Evet öyle, dünyada iken yalanlayıp durduğunuz, (hak ile bâtılın, salihlerle günahkârların birbirlerinden) ayrılma ve aralarındaki nihaî hükmün verilme günüdür bu gün.”
22 (O gün Allah, meleklere emreder): “(Allah’a şirk koşarak en büyük zulmü işlemiş bulunan) zalimlerle onların yoldaşlarını ve (dünyada iken) taptıkları (putlarını, insanlar ve cinlerden ma’budlarını) toplayın bir araya –
23 “Allah’ı bırakıp da (taptıkları). Ve götürün onları Kızgın, Alevli Ateş’e!
24 “Durdurun onları! Çünkü (dünyada iken) yaptıklarından sorguya çekilecekler.”
25 “Ne oldu size, (azaptan kurtulmak için) birbirinizle neden yardımlaşmıyorsunuz?”
26 Hayır, bugün onlar (en küçük bir kibir ve direniş ortaya koyamadan) tam teslim olmuş durumdadırlar.
27 Birbirlerine yönelip, söz düellosuna girişirler:
28 (Dünyada iken tâbi olanlar, lider edindiklerine), “Siz” derler, “sanki iyiliğimizi istiyormuşçasına bize yaklaşır ve bâtılı hak göstererek, bizi ona çağırırdınız.”
29 Diğerleri, “Hayır, ne münasebet! Asıl siz iman etme gibi bir niyet taşımıyordunuz.
30 “Kaldı ki, üzerinizde herhangi bir gücümüz, otoritemiz yoktu ki, (sanki zorlamışçasına inkârınızdan suçlu olalım)! Siz kendiniz azgın ve isyankâr bir güruhtunuz.
31 “Artık ne desek boş! Rabbimizin (bizim gibilerle ilgili) cezalandırma sözü hakkımızda gerçekleşmiş bulunuyor. Hiçbir çıkış yolu yok, çaresiz o azabı tadacağız.
32 “Ama şöyle veya böyle, gerçekten biz sizi kışkırttık ve yanlış yola sürükledik; çünkü zaten kendimiz yanlış yolda sürüklenen azgınlardık.”
33 Madem öyle, o gün azabı hep birlikte çekeceklerdir.
34 Hayatları günah hasadından ibaret inkârcı suçlulara işte böyle davranırız.
35 Neden böyle davranmayalım ki, çünkü kendilerine “Başka ilâh yok, ancak Allah vardır.” denildiğinde gurur ve kibirle şişer,
36 Ve “Şimdi biz, deli bir şair için ilâhlarımızı terk mi edeceğiz?!” derlerdi.
37 Asla, (O ne delidir, ne şair). O, gerçeği getirmiş olup, (kendisinden önce gelmiş) bütün rasûlleri de tasdik etmektedir.
38 Ama açık ki siz, o acı azabı tatmaya mahkûm bulunuyorsunuz; (bulunuyorsunuz ki, böyle davranıyorsunuz).
39 Her ne yapıyor iseniz, ancak onun karşılığını görürsünüz.
40 Buna mukabil, Allah’ın ihlâsa erdirilmiş kulları bundan müstesnadır.
41 O kudsî zatlar –onlar için özel hazırlanmış nimetler vardır:
42 Türlü türlü meyveler; onlar, büyük bir izzet ve ikrama mahzardırlar,
43 Nimetlerle kaynayan cennetlerde.
44 Tahtlar üzerinde karşılıklı otururlar.
45 Bir kâse dolaştırılır etraflarında, çağıldayan tertemiz bir kaynaktan doldurulmuş,
46 Duru mu duru ve içenlere lezzet verir;
47 İçinde zararlı ve sersemletici hiçbir şey bulunmaz; ondan içmekle sarhoş da olmazlar.
48 Ve yanlarında güzel gözlü, başkalarını görmeyen ve bakışlarını sadece onlara hasretmiş eşler,
49 Gün yüzü görmemiş deve kuşu yumurtaları gibi (her türlü lekeden uzak ve kendilerine hiçbir el değmemiş).
50 Bu halde otururken birbirlerine yönelir ve candan bir sohbete girişirler.
51 İçlerinden biri, “Benim çok yakınımda, benden ayrılmayan bir arkadaşım vardı;
52 “‘Sen de mi’, derdi, ‘şu masala inananlardansın?
53 ‘Biz ölüp toprak olduktan, bir kemik yığını haline geldikten sonra, yani şimdi biz o halde iken diriltilip hesaba çekileceğiz öyle mi?’
54 “Şimdi onu görmek ister misiniz?”
55 Şöyle bir bakar ve onu Kızgın, Alevli Ateş’in tam ortasında bulur.
56 “Allah’a yemin olsun ki,” der, “neredeyse benim de helâkime sebep olacaktın;
57 “Rabbimin lütf u inayeti yetişmeseydi, hiç şüphesiz ben de azap için buraya eli–kolu bağlı getirilenler içinde bulunacaktım.”
58 (Ardından Cennet’teki arkadaşlarına dönerek şöyle der:) “Artık bir daha ölmeyeceğiz, değil mi,
59 “(Dünyadan ayrılırken tattığımız) o ilk ölümümüzden başka? Ve azap da görecek değiliz.”
60 Hiç kuşkusuz budur o çok büyük kazanç, o çok büyük başarı.
61 İnsan, bir kazanç, bir başarı için çalışacaksa, ancak böyle bir kazanç ve başarı için çalışmalı.
62 Böyle bir kabul ve ağırlanma mı hayırlıdır, yoksa zakkum ağacı mı?
63 Biz, o ağacı zalimler için bir imtihan ve azap sebebi kıldık.
64 O öyle bir ağaçtır ki, Kızgın, Alevli Ateş Çukuru’nun dibinde biter;
65 Meyveleri, şeytanların başları gibidir.
66 İşte zalimler, o ağaçtan yer ve karınlarını onunla tıka basa doldururlar.
67 Ardından, zakkum yemeğinin üstüne kaynar bir sudan içecek ve bu, vücutlarında zakkumla karışacaktır.
68 Sonra da dönüşleri, hiç kuşkusuz Kızgın, Alevli Ateş’e olacaktır.
69 Onlar, atalarını yanlış yol üzerinde buldular;
70 Ne var ki, onların izinde gitmeye can atmaktadırlar.
71 Onlardan önce gelip geçmiş evvelki nesillerin çoğu da aynı şekilde yanlış yol üzerindeydi.
72 Ve Biz, kendilerini uyarmak için içlerinde uyarıcılar görevlendirdik.
73 İşte, uyarılmış bulunan bu nesillerin sonu nasıl oldu bir bak!
74 Ancak, Allah’ın ihlâsa erdirilmiş kulları bu sondan müstesna tutuldular.
75 (İşte misalleri:) Nuh, yardım için Bize yalvardı; gerçekten Biz, dualara ne güzel cevap vereniz!
76 O’nunla birlikte, ailesi ve halkından mü’min olanları o dehşetli (Tufan) felâketinden kurtardık.
77 Ve soyunu yeryüzünde payidar kıldık.
78 (Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında onun için güzel bir nam bıraktık.
79 Bütün varlıklar içinde selâm olsun Nuh’a!
80 Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları işte böyle mükâfatlandırırız.
81 Gerçekten O, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.
82 (O’nu ve beraberindeki mü’minleri kurtarmamızın) ardından, (O’nun gemisine binmeyip) geride kalan (zalim kâfirleri) suda boğduk.
83 İbrahim de, O’nun yolunu izleyenlerdendi.
84 Tertemiz ve her türlü (manevî) hastalıktan uzak bir kalble Rabbine yönelmiş;
85 Ve atasıyla birlikte halkına, “Nedir bu taptığınız şeyler?” demişti.
86 “İllâ bir yalan, bir iftira olsun diye mi Allah’tan başka ilâhlar peşindesiniz?
87 “Âlemlerin Rabbi hakkında ne tür bâtıl düşünceler taşıyorsunuz (da, böyle şeylere cüret edebiliyorsunuz)?”
88 Sonra, (bir bayram günü kavmin dinî törenlerine katılmaya çağrılınca) yıldızlara şöyle bir göz attı;
89 Ve, “Ben gerçekten rahatsızım!” dedi.
90 Diğerleri, O’nu bırakıp arkalarını döndüler ve gittiler.
91 Bunun üzerine İbrahim, gizlice putların yanına sokuldu ve (kendilerine sunulan yiyeceklerin öylece durduğunu görünce) “Yesenize, niye yemiyorsunuz?” diye sordu.
92 “Neyiniz var, neden konuşmuyorsunuz ki?”
93 Sonra, üzerlerine varıp, bütün kuvvetiyle putlara vurdu.
94 (Hadiseden haberdar olan) halk, telâşla ve süratle yanına koşuştu.
95 “Bizzat ellerinizle yonttuğunuz bu şeylere mi tapıyorsunuz siz,” diye çıkıştı İbrahim,
96 “Sizi de, bütün yaptıklarınızı da yaratan Allah iken?”
97 (İbrahim’i nasıl cezalandırılacaklarını aralarında görüştüler ve) şu sonuca vardılar: “Fırın gibi büyük bir bina yapıp odunları tutuşturun ve O’nu alevlerin içine atın.”
98 Bu şekilde O’na tuzak kurmaya yeltendiler, fakat Biz, onları kaybeden taraf kıldık.
99 İbrahim karar verdi: Sadece Rabbimin rızası için artık hicret edeceğim; Rabbim beni (O’na serbestçe ibadet edebileceğim bir yere) elbette ulaştıracaktır.
100 (Ve şöyle dua etti:) “Rabbim, bana salihlerden olacak bir çocuk nasip buyur!”
101 Biz de, (duasına icabetle) O’na ağır başlı, yumuşak ve sabırlı (olacak) bir oğul müjdeledik.
102 Çocuk büyüyüp de, beraberinde çalışıp çabalayacak yaşa gelince, “Oğulcuğum,” dedi, “(son birkaç gecedir) rüyamda seni kurban etmem gerektiğini görüyorum. Ne dersin, bir düşün bakayım!” Oğul, tereddütsüz cevap verdi: “Babacığım, sana ne emrediliyorsa onu yerine getir. İnşaallah beni (Allah’ın emrine itaat hususunda) sabredenlerden bulacaksın.”
103 İkisi de Allah’ın emrine tam manâsıyla teslim olmuştu. İbrahim, çocuğu sağ şakağı üzerinde yere yatırdı.
104 “Ey İbrahim” diye seslendik;
105 “Hiç şüphesiz, (rüyanda aldığın emre) itaatin gerektirdiği sadakati göstermiş bulunuyorsun; (artık oğlunu kurban etmek zorunda değilsin).” Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe kilitlenmiş olanları böyle mükâfatlandırırız.
106 Bu, belli ki büyük bir imtihandı.
107 Neticede O’na, oğluna bedel, (değer ve manâ itibariyle) çok büyük bir kurbanlık lütfettik.
108 (Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında onun için güzel bir nam bıraktık.
109 Selâm olsun İbrahim’e!
110 Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları işte böyle mükâfatlandırırız.
111 Gerçekten O, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.
112 O’na salihlere dahil bir peygamber olacak bir başka evlâdı, İshak’ı müjdeledik.
113 Hem önceki çocuğa, hem İshak’a feyiz ve bereketler bahşettik. Ama her ikisinin nesli içinde Allah’ın sürekli kendilerini gördüğünün şuuruyla O’na ibadet eden iyiliğe kilitlenmiş kişiler bulunduğu gibi, besbelli ki bizzat kendilerine zulmedenler de vardır.
114 Musa ve Harun’a da lütf u ihsanda bulunduk.
115 Her ikisini de, onların halkını da o dehşetli (kölelik ve işkence) musibetinden kurtardık.
116 Kendilerine yardım ettik de, sonuçta üstün gelen onlar oldular.
117 İkisine, (İlâhî) gerçekleri ve dünyaÂhiret saadetinin yollarını apaçık gösteren Kitabı verdik.
118 Her meselede onların Doğru Yol’da gitmelerini sağladık.
119 (Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında onlar için de güzel bir nam bıraktık.
120 Selâm Musa ve Harun’a.
121 Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları işte böyle mükâfatlandırırız.
122 Gerçekten onlar, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.
123 İlyas da, şüphesiz (Allah’ın dinini tebliğ için) gönderilmiş peygamberlerdendi.
124 Hani, halkına şu mesajı iletmişti: “Allah’a gönülden saygı duymalı ve O’na isyandan sakınmalı değil misiniz?
125 “İlâh olarak Ba’l’e yalvaracak ve terk mi edeceksiniz her şeyi en güzel ve en uygun biçimde Yaratan’ı;
126 “Sizin de Rabbiniz, gelip geçmiş bütün atalarınızın da Rabbi olan Allah’ı?”
127 Fakat onlar O’nu yalanladılar; bu sebeple, hesap vermek üzere Allah’ın huzuruna çıkarılıp, Cehennem’e atılmaya mahkûmdurlar.
128 Ancak, Allah’ın ihlâsa erdirilmiş has kulları bundan müstesnadır.
129 (Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında O’nun için de güzel bir nam bıraktık.
130 Selâm olsun İlyâsîn’e!
131 Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları böyle mükâfatlandırırız.
132 Gerçekten O, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.
133 Lût da, şüphesiz (Allah’ın dinini tebliğ için) gönderilmiş peygamberlerdendi.
134 (Vazifesinin sonunda) O’nu ve iman etmiş bulunan aile efradını (o suçlular memleketinden çıkarıp) kurtardık;
135 Ancak (hanımı olan ve) geride (suçlular arasında) kalan yaşlı bir kadın hariç.
136 Ardından, o geride kalan diğerlerini toptan imha ettik.
137 (Seyahat yollarınız üzerinde) sabahları onların yıkılmış şehirlerinin harabelerine uğruyorsunuz;
138 Geceleri de. Artık aklınızı kullanıp, bu olanlardan ibret almayacak mısınız?
139 Yunus da şüphesiz (Allah’ın dinini tebliğ için) gönderilmiş peygamberlerdendi.
140 Hani O, sahibinden kaçmış bir köle gibi vazife mahallinden ayrılmış ve dolu bir gemiye binmişti.
141 Ve (gemidekilerle birlikte) kura çekti ve kurada kaybedenlerden oldu.
142 (O’nu denize bıraktılar ve) o büyük balık kendisini yutuverdi; bu arada Yunus, pişmanlık içinde kendisini sorguluyordu.
143 Eğer her zaman Rabbini tesbih eden kullarından olmamış olsaydı,
144 Bütün ölülerin diriltilip mezarlarından kalkacakları güne kadar balığın karnında kalır, (balığın karnı O’na mezar olurdu).
145 Ama Biz O’nu ağaçsız, çıplak bir sahile attık; o anda bitkin bir haldeydi.
146 Üzerine gölge yapması için de orada asma kabak cinsinden bir ağaç bitiriverdik.
147 Ve O’nu sayıları yüz bine ulaşan, hattâ gittikçe artan (halkına yeniden) gönderdik.
148 Onlar bu defa iman ettiler ve kendilerini (helâkten âzat edip,) belli bir süre daha yaşamalarına müsaade buyurduk.
149 Sor onlara: Kız çocuklar Rabbinin de, erkekler onların mı?
150 Yoksa Biz melekleri dişi olarak yaratmışız da, onlar buna şahit mi olmuşlar?
151 İyi bilin ki, iftira ederek diyorlar,
152 “Allah çocuk edindi.” Hiç şüphesiz yalancıdır onlar.
153 Sanki Allah, (bir de cinsiyet ayırımı yapmış da) kızları erkeklere tercih mi etmiş?
154 Ne oluyor size? Nasıl böyle hükümler veriyorsunuz?
155 Siz hiç düşünmez, hiç sağlıklı değerlendirme yapmaz mısınız?
156 Yoksa elinizde kesin bir deliliniz, bir dayanağınız mı var?
157 Öyle ise, eğer doğruyu söylüyorsanız, haydi çıkarın ortaya (Allah’tan gelmiş olması gereken) o kitabınızı!
158 Bir de, (cinlere tapma gerekçesi olarak) Allah ile cinler arasında bir soy bağı uydurdular. Oysa cinler bilirler ki, (kendileri ile Allah arasında sadece Rab–kul münasebeti vardır ve) onlar yargılanmak üzere Allah’ın huzuruna çıkarılacaklardır.
159 Allah, onların bu şekildeki nitelemelerinin tamamından mutlak manâda münezzehtir.
160 Allah’ın ihlâsa erdirilmiş has kulları asla bu türden nitelemelerde bulunmazlar.
161 Size gelince (ey müşrikler), siz ve sizin taptıklarınız,
162 Allah hakkında kimsenin sapmasına sebep olabilecek değilsiniz;
163 Meğer ki o kişi, ille de Kızgın, Alevli Ateş’e girmek istesin.
164 (Haklarında Allah’ın kızları oldukları iftirasında bulundukları melekler derler ki:) “Bizim her birimizin Allah katında belli bir makamı ve vazifesi vardır.
165 “(O’nun emirlerini alıp yerine getirmek için) sıra sıra dizilip bekleyenleriz biz.
166 “Biz, O’nun her türlü kusurdan ve O’na yakışmayan nitelemelerden mutlak manâda münezzeh bulunduğunu sürekli ilan edenleriz de.”
167 O müşrikler derlerdi:
168 “Bizden önce yaşamış ümmetlerin elinde bulunan Kitap gibi bir Kitap bizde de olsaydı,
169 “Hiç kuşkusuz Allah’ın ihlâsa erdirilmiş has kulları olurduk.”
170 Ama şimdi o Kitabı ret ve inkâr ediyorlar. Elbette bilecek onlar!
171 (Din’i tebliğ için) gönderilmiş kullarımız hakkındaki hükmümüz çoktan verilmiştir:
172 Onlar, hiç şüphesiz onlardır yardıma mazhar olacaklar.
173 Ve hiç şüphesiz Bizim ordumuzdur, her zaman mutlaka üstün gelenler.
174 Dolayısıyla, bir süre aldırma onlara ve bakma yaptıklarına;
175 Bak (uyarman karşısında nasıl da ayak diriyorlar), sonunda görecekler (başlarına geleceği).
176 Yoksa cezamızın hemen başlarına gelivermesini mi istiyorlar?
177 İyi de, cezamız onu isteyenlerin yurtlarına indiğinde, uyarılıp da uyarıya kulak asmayanlar pek kötü bir sabaha uyanırlar!
178 Sen aldırma onlara bir süre ve bakma yaptıklarına;
179 Bak (bütün şu inkârcıların hallerine), onlar da görecekler (başlarında patlayacak Kıyamet azabını).
180 Mutlak izzet ve kudret Rabbi olan Rabbin, onların her türlü yakışıksız nitelemelerinden mutlak manâda münezzehtir.
181 Selâm (Allah’ın dinini tebliğ için gönderilen) bütün rasûllere!
182 Ve bütün hamd, Âlemlerin Rabbi olan Allah’a.
                    Arapça No
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَالصَّٓافَّاتِ صَفاًّۙ 1
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْراًۙ 2
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْراًۙ 3
اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌۜ 4
رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِۜ 5
اِنَّا زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِز۪ينَةٍۨ الْـكَوَاكِبِۙ 6
وَحِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍۚ 7
لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَأِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍۗ 8
دُحُوراً وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌۙ 9
اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ 10
فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقاً اَمْ مَنْ خَلَقْنَاۜ اِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ ط۪ينٍ لَازِبٍ 11
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَۖ 12
وَاِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَۖ 13
وَاِذَا رَاَوْا اٰيَةً يَسْتَسْخِرُونَۖ 14
وَقَالُٓوا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُب۪ينٌۚ 15
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً ءَاِنَّا لَمَبْعُوثُونَۙ 16
اَوَاٰبَٓاؤُ۬نَا الْاَوَّلُونَۜ 17
قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُونَۚ 18
فَاِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ 19
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هٰذَا يَوْمُ الدّ۪ينِ 20
هٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذ۪ي كُنْتُمْ بِه۪ تُكَذِّبُونَ۟ 21
اُحْشُرُوا الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَۙ 22
مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَاهْدُوهُمْ اِلٰى صِرَاطِ الْجَح۪يمِۙ 23
وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسْؤُ۫لُونَۙ 24
مَا لَـكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ 25
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ 26
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ 27
قَالُٓوا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَم۪ينِ 28
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَۚ 29
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍۚ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طَاغ۪ينَ 30
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۗ اِنَّا لَذَٓائِقُونَ 31
فَاَغْوَيْنَا‌كُمْ اِنَّا كُنَّا غَاو۪ينَ 32
فَاِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ 33
اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِم۪ينَ 34
اِنَّهُمْ كَانُٓوا اِذَا ق۪يلَ لَهُمْ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ يَسْتَكْبِرُونَۙ 35
وَيَقُولُونَ اَئِنَّا لَتَارِكُٓوا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍۜ 36
بَلْ جَٓاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَل۪ينَ 37
اِنَّكُمْ لَذَٓائِقُوا الْعَذَابِ الْاَل۪يمِۚ 38
وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَۙ 39
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ 40
اُو۬لٰٓئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌۙ 41
فَوَا‌كِهُۚ وَهُمْ مُكْرَمُونَۙ 42
ف۪ي جَنَّاتِ النَّع۪يمِۙ 43
عَلٰى سُرُرٍ مُتَقَابِل۪ينَ 44
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَع۪ينٍۙ 45
بَيْضَٓاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِب۪ينَۚ 46
لَا ف۪يهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ 47
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ ع۪ينٌۙ 48
كَاَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ 49
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ 50
قَالَ قَٓائِلٌ مِنْهُمْ اِنّ۪ي كَانَ ل۪ي قَر۪ينٌۙ 51
يَقُولُ اَئِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّق۪ينَ 52
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً ءَاِنَّا لَمَد۪ينُونَ 53
قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ 54
فَاطَّـلَعَ فَرَاٰهُ ف۪ي سَوَٓاءِ الْجَح۪يمِ 55
قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَ لَتُرْد۪ينِۙ 56
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبّ۪ي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَر۪ينَ 57
اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ 58
اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُو۫لٰى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَ 59
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظ۪يمُ 60
لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ 61
اَذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ 62
اِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِم۪ينَ 63
اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ ف۪ٓي اَصْلِ الْجَح۪يمِۙ 64
طَلْعُهَا كَاَنَّهُ رُؤُ۫سُ الشَّيَاط۪ينِ 65
فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُ۫نَ مِنْهَا الْبُطُونَۜ 66
ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْباً مِنْ حَم۪يمٍۚ 67
ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاِلَى الْجَح۪يمِ 68
اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَٓاءَهُمْ ضَٓالّ۪ينَۙ 69
فَهُمْ عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ 70
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّل۪ينَۙ 71
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا ف۪يهِمْ مُنْذِر۪ينَ 72
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَر۪ينَۙ 73
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ۟ 74
وَلَقَدْ نَادٰينَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُج۪يبُونَۚ 75
وَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۘ 76
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاق۪ينَۘ 77
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَۘ 78
سَلَامٌ عَلٰى نُوحٍ فِي الْعَالَم۪ينَ 79
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ 80
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ 81
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَ 82
وَاِنَّ مِنْ ش۪يعَتِه۪ لَاِبْرٰه۪يمَۢ 83
اِذْ جَٓاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍ 84
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَاذَا تَعْبُدُونَۚ 85
اَئِفْكاً اٰلِهَةً دُونَ اللّٰهِ تُر۪يدُونَۜ 86
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ 87
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِۙ 88
فَقَالَ اِنّ۪ي سَق۪يمٌ 89
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِر۪ينَ 90
فَرَاغَ اِلٰٓى اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَأْكُلُونَۚ 91
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ 92
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَم۪ينِ 93
فَاَقْبَلُٓوا اِلَيْهِ يَزِفُّونَ 94
قَالَ اَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَۙ 95
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ 96
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَاناً فَاَلْقُوهُ فِي الْجَح۪يمِ 97
فَاَرَادُوا بِه۪ كَيْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْاَسْفَل۪ينَ 98
وَقَالَ اِنّ۪ي ذَاهِبٌ اِلٰى رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ 99
رَبِّ هَبْ ل۪ي مِنَ الصَّالِح۪ينَ 100
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَل۪يمٍ 101
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ اِنّ۪ٓي اَرٰى فِي الْمَنَامِ اَنّ۪ٓي اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰىۜ قَالَ يَٓا اَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُۘ سَتَجِدُن۪ٓي اِنْ شَٓاءَ اللّٰهُ مِنَ الصَّابِر۪ينَ 102
فَلَمَّٓا اَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَب۪ينِۚ 103
وَنَادَيْنَاهُ اَنْ يَٓا اِبْرٰه۪يمُۙ 104
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَاۚ اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ 105
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُب۪ينُ 106
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظ۪يمٍ 107
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ 108
سَلَامٌ عَلٰٓى اِبْرٰه۪يمَ 109
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ 110
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ 111
وَبَشَّرْنَاهُ بِاِسْحٰقَ نَبِياًّ مِنَ الصَّالِح۪ينَ 112
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلٰٓى اِسْحٰقَۜ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِه۪ مُب۪ينٌ۟ 113
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَۚ 114
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۚ 115
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَۚ 116
وَاٰتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَب۪ينَۚ 117
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۚ 118
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْاٰخِر۪ينَ 119
سَلَامٌ عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَ 120
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ 121
اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ 122
وَاِنَّ اِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ 123
اِذْ قَالَ لِقَوْمِه۪ٓ اَلَا تَتَّقُونَ 124
اَتَدْعُونَ بَعْلاً وَتَذَرُونَ اَحْسَنَ الْخَالِق۪ينَۙ 125
اَللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ 126
فَكَذَّبُوهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ 127
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ 128
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ 129
سَلَامٌ عَلٰٓى اِلْ‌يَاس۪ينَ 130
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ 131
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ 132
وَاِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ 133
اِذْ نَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَـهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ 134
اِلَّا عَجُوزاً فِي الْغَابِر۪ينَ 135
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَ 136
وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِح۪ينَۙ 137
وَبِالَّيْلِۜ اَفَلَا تَعْقِلُونَ۟ 138
وَاِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ 139
اِذْ اَبَقَ اِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۙ 140
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَض۪ينَۚ 141
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُل۪يمٌ 142
فَلَوْلَٓا اَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّح۪ينَۙ 143
لَلَبِثَ ف۪ي بَطْنِه۪ٓ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُونَ 144
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَٓاءِ وَهُوَ سَق۪يمٌۚ 145
وَاَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْط۪ينٍۚ 146
وَاَرْسَلْنَاهُ اِلٰى مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ يَز۪يدُونَۚ 147
فَاٰمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ اِلٰى ح۪ينٍۜ 148
فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَۙ 149
اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓئِكَةَ اِنَاثاً وَهُمْ شَاهِدُونَ 150
اَلَٓا اِنَّهُمْ مِنْ اِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَۙ 151
وَلَدَ اللّٰهُۙ وَاِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ 152
اَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَن۪ينَۜ 153
مَا لَـكُمْ۠ كَيْفَ تَحْكُمُونَ 154
اَفَلَا تَذَكَّرُونَۚ 155
اَمْ لَـكُمْ سُلْطَانٌ مُب۪ينٌۙ 156
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَادِق۪ينَ 157
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباًۜ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ 158
سُبْحَانَ اللّٰهِ عَمَّا يَصِفُونَۙ 159
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ 160
فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَۙ 161
مَٓا اَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِن۪ينَۙ 162
اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَح۪يمِ 163
وَمَا مِنَّٓا اِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ 164
وَاِنَّا لَنَحْنُ الصَّٓافُّونَۚ 165
وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ 166
وَاِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَۙ 167
لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْراً مِنَ الْاَوَّل۪ينَۙ 168
لَـكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ 169
فَـكَفَرُوا بِه۪ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ 170
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَل۪ينَۚ 171
اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَۖ 172
وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ 173
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ 174
وَاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ 175
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ 176
فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَٓاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَر۪ينَ 177
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ 178
وَاَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ 179
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَۚ 180
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَل۪ينَۚ 181
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ 182
                    Ayet No
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
وَالصَّٓافَّاتِ صَفاًّۙ
Andolsun saf saf dizilen (melek)lere;		 1
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْراًۙ
(Bir kısmı) ters yüz edip geri çevirmekte,		 2
فَالتَّالِيَاتِ ذِكْراًۙ
(Ve bir diğer kısmı, Allah’tan) bir mesaj olarak vahyi okumaktadır:		 3
اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌۜ
Rabbiniz, hiç şüphesiz O Bir Tek (Rab)dir;		 4
رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِۜ
Göklerin, yerin ve bunların arasında bulunan her şeyin Rabbi ve doğuların da Rabbidir.		 5
اِنَّا زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِز۪ينَةٍۨ الْـكَوَاكِبِۙ
(Yere) en yakın (görünen) dünya semasını bir süsle –yıldızlarla– süsledik.		 6
وَحِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍۚ
Ve her türlü inatçı asi şeytana karşı da koruduk.		 7
لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَأِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍۗ
(O şeytanlar, göklerin) yüce (melekler) meclisini dinleyemezler; (ne zaman dinlemeye teşebbüs etseler,) her taraftan bombardımana tutulur,		 8
دُحُوراً وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌۙ
Ve kovulup atılırlar; devamlı bir azap altında tutulur onlar.		 9
اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ
Şu kadar ki, içlerinden biri bir söz kırıntısı hırsızlayacak olsa, onu da derhal yakıcı ve delici bir meteor kovalar (ve yok eder).		 10
فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقاً اَمْ مَنْ خَلَقْنَاۜ اِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ ط۪ينٍ لَازِبٍ
Sor o (müşriklere): “Yaratılışça onlar mı daha güçlü–kuvvetli yoksa yarattığımız (gökler ve oralardaki melekler mi)? O (müşrikleriinsanı) yapışkan bir çamurdan yarattık.”		 11
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَۖ
Sen (Allah’ın her icraatını) harika bulup hayran kalır, (onların inkârına) şaşarsın; onlar ise, (seninle ve Allah’ın âyetleriyle) alay ederler.		 12
وَاِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَۖ
Kendilerine (İlâhî gerçekler) hatırlatılıp, (vahiyle) ikaz edildiklerinde ne ikaz dinler, ne ders alırlar.		 13
وَاِذَا رَاَوْا اٰيَةً يَسْتَسْخِرُونَۖ
Olağanüstü bir delil, bir mucize ile karşılaştıklarında ise, kendileri onunla alay ettikleri gibi, başkalarını da alay etmeye çağırırlar;		 14
وَقَالُٓوا اِنْ هٰذَٓا اِلَّا سِحْرٌ مُب۪ينٌۚ
Ve, “Başka değil, bu apaçık bir büyü!” derler.		 15
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً ءَاِنَّا لَمَبْعُوثُونَۙ
“Biz ölüp toprak olduktan, bir kemik yığını haline geldikten sonra, yani biz o zaman diriltilip, kabirlerimizden çıkarılacağız ha?!		 16
اَوَاٰبَٓاؤُ۬نَا الْاَوَّلُونَۜ
“Ölüpgitmiş babalarımız ve dedelerimiz de öyle mi?!”		 17
قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُونَۚ
“Evet,” de, “hem de hor–hakir bir halde diriltileceksiniz.”		 18
فَاِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ
Her şey, sadece tek bir emredici sesten ibaret olacak; ve işte, hepsi (mezarlarından kalkmış, dehşet içinde) etraflarına bakınmaktadır.		 19
وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هٰذَا يَوْمُ الدّ۪ينِ
“Vah bize, eyvah bize, Hesap Günü bu!”		 20
هٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذ۪ي كُنْتُمْ بِه۪ تُكَذِّبُونَ۟
“Evet öyle, dünyada iken yalanlayıp durduğunuz, (hak ile bâtılın, salihlerle günahkârların birbirlerinden) ayrılma ve aralarındaki nihaî hükmün verilme günüdür bu gün.”		 21
اُحْشُرُوا الَّذ۪ينَ ظَلَمُوا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَۙ
(O gün Allah, meleklere emreder): “(Allah’a şirk koşarak en büyük zulmü işlemiş bulunan) zalimlerle onların yoldaşlarını ve (dünyada iken) taptıkları (putlarını, insanlar ve cinlerden ma’budlarını) toplayın bir araya –		 22
مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَاهْدُوهُمْ اِلٰى صِرَاطِ الْجَح۪يمِۙ
“Allah’ı bırakıp da (taptıkları). Ve götürün onları Kızgın, Alevli Ateş’e!		 23
وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسْؤُ۫لُونَۙ
“Durdurun onları! Çünkü (dünyada iken) yaptıklarından sorguya çekilecekler.”		 24
مَا لَـكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
“Ne oldu size, (azaptan kurtulmak için) birbirinizle neden yardımlaşmıyorsunuz?”		 25
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ
Hayır, bugün onlar (en küçük bir kibir ve direniş ortaya koyamadan) tam teslim olmuş durumdadırlar.		 26
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ
Birbirlerine yönelip, söz düellosuna girişirler:		 27
قَالُٓوا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَم۪ينِ
(Dünyada iken tâbi olanlar, lider edindiklerine), “Siz” derler, “sanki iyiliğimizi istiyormuşçasına bize yaklaşır ve bâtılı hak göstererek, bizi ona çağırırdınız.”		 28
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَۚ
Diğerleri, “Hayır, ne münasebet! Asıl siz iman etme gibi bir niyet taşımıyordunuz.		 29
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍۚ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طَاغ۪ينَ
“Kaldı ki, üzerinizde herhangi bir gücümüz, otoritemiz yoktu ki, (sanki zorlamışçasına inkârınızdan suçlu olalım)! Siz kendiniz azgın ve isyankâr bir güruhtunuz.		 30
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۗ اِنَّا لَذَٓائِقُونَ
“Artık ne desek boş! Rabbimizin (bizim gibilerle ilgili) cezalandırma sözü hakkımızda gerçekleşmiş bulunuyor. Hiçbir çıkış yolu yok, çaresiz o azabı tadacağız.		 31
فَاَغْوَيْنَا‌كُمْ اِنَّا كُنَّا غَاو۪ينَ
“Ama şöyle veya böyle, gerçekten biz sizi kışkırttık ve yanlış yola sürükledik; çünkü zaten kendimiz yanlış yolda sürüklenen azgınlardık.”		 32
فَاِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ
Madem öyle, o gün azabı hep birlikte çekeceklerdir.		 33
اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِم۪ينَ
Hayatları günah hasadından ibaret inkârcı suçlulara işte böyle davranırız.		 34
اِنَّهُمْ كَانُٓوا اِذَا ق۪يلَ لَهُمْ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ يَسْتَكْبِرُونَۙ
Neden böyle davranmayalım ki, çünkü kendilerine “Başka ilâh yok, ancak Allah vardır.” denildiğinde gurur ve kibirle şişer,		 35
وَيَقُولُونَ اَئِنَّا لَتَارِكُٓوا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍۜ
Ve “Şimdi biz, deli bir şair için ilâhlarımızı terk mi edeceğiz?!” derlerdi.		 36
بَلْ جَٓاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَل۪ينَ
Asla, (O ne delidir, ne şair). O, gerçeği getirmiş olup, (kendisinden önce gelmiş) bütün rasûlleri de tasdik etmektedir.		 37
اِنَّكُمْ لَذَٓائِقُوا الْعَذَابِ الْاَل۪يمِۚ
Ama açık ki siz, o acı azabı tatmaya mahkûm bulunuyorsunuz; (bulunuyorsunuz ki, böyle davranıyorsunuz).		 38
وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَۙ
Her ne yapıyor iseniz, ancak onun karşılığını görürsünüz.		 39
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
Buna mukabil, Allah’ın ihlâsa erdirilmiş kulları bundan müstesnadır.		 40
اُو۬لٰٓئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌۙ
O kudsî zatlar –onlar için özel hazırlanmış nimetler vardır:		 41
فَوَا‌كِهُۚ وَهُمْ مُكْرَمُونَۙ
Türlü türlü meyveler; onlar, büyük bir izzet ve ikrama mahzardırlar,		 42
ف۪ي جَنَّاتِ النَّع۪يمِۙ
Nimetlerle kaynayan cennetlerde.		 43
عَلٰى سُرُرٍ مُتَقَابِل۪ينَ
Tahtlar üzerinde karşılıklı otururlar.		 44
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَع۪ينٍۙ
Bir kâse dolaştırılır etraflarında, çağıldayan tertemiz bir kaynaktan doldurulmuş,		 45
بَيْضَٓاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِب۪ينَۚ
Duru mu duru ve içenlere lezzet verir;		 46
لَا ف۪يهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ
İçinde zararlı ve sersemletici hiçbir şey bulunmaz; ondan içmekle sarhoş da olmazlar.		 47
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ ع۪ينٌۙ
Ve yanlarında güzel gözlü, başkalarını görmeyen ve bakışlarını sadece onlara hasretmiş eşler,		 48
كَاَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ
Gün yüzü görmemiş deve kuşu yumurtaları gibi (her türlü lekeden uzak ve kendilerine hiçbir el değmemiş).		 49
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَتَسَٓاءَلُونَ
Bu halde otururken birbirlerine yönelir ve candan bir sohbete girişirler.		 50
قَالَ قَٓائِلٌ مِنْهُمْ اِنّ۪ي كَانَ ل۪ي قَر۪ينٌۙ
İçlerinden biri, “Benim çok yakınımda, benden ayrılmayan bir arkadaşım vardı;		 51
يَقُولُ اَئِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّق۪ينَ
“‘Sen de mi’, derdi, ‘şu masala inananlardansın?		 52
ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً ءَاِنَّا لَمَد۪ينُونَ
‘Biz ölüp toprak olduktan, bir kemik yığını haline geldikten sonra, yani şimdi biz o halde iken diriltilip hesaba çekileceğiz öyle mi?’		 53
قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ
“Şimdi onu görmek ister misiniz?”		 54
فَاطَّـلَعَ فَرَاٰهُ ف۪ي سَوَٓاءِ الْجَح۪يمِ
Şöyle bir bakar ve onu Kızgın, Alevli Ateş’in tam ortasında bulur.		 55
قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَ لَتُرْد۪ينِۙ
“Allah’a yemin olsun ki,” der, “neredeyse benim de helâkime sebep olacaktın;		 56
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبّ۪ي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَر۪ينَ
“Rabbimin lütf u inayeti yetişmeseydi, hiç şüphesiz ben de azap için buraya eli–kolu bağlı getirilenler içinde bulunacaktım.”		 57
اَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّت۪ينَۙ
(Ardından Cennet’teki arkadaşlarına dönerek şöyle der:) “Artık bir daha ölmeyeceğiz, değil mi,		 58
اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُو۫لٰى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَ
“(Dünyadan ayrılırken tattığımız) o ilk ölümümüzden başka? Ve azap da görecek değiliz.”		 59
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظ۪يمُ
Hiç kuşkusuz budur o çok büyük kazanç, o çok büyük başarı.		 60
لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ
İnsan, bir kazanç, bir başarı için çalışacaksa, ancak böyle bir kazanç ve başarı için çalışmalı.		 61
اَذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ
Böyle bir kabul ve ağırlanma mı hayırlıdır, yoksa zakkum ağacı mı?		 62
اِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِم۪ينَ
Biz, o ağacı zalimler için bir imtihan ve azap sebebi kıldık.		 63
اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ ف۪ٓي اَصْلِ الْجَح۪يمِۙ
O öyle bir ağaçtır ki, Kızgın, Alevli Ateş Çukuru’nun dibinde biter;		 64
طَلْعُهَا كَاَنَّهُ رُؤُ۫سُ الشَّيَاط۪ينِ
Meyveleri, şeytanların başları gibidir.		 65
فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِؤُ۫نَ مِنْهَا الْبُطُونَۜ
İşte zalimler, o ağaçtan yer ve karınlarını onunla tıka basa doldururlar.		 66
ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْباً مِنْ حَم۪يمٍۚ
Ardından, zakkum yemeğinin üstüne kaynar bir sudan içecek ve bu, vücutlarında zakkumla karışacaktır.		 67
ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاِلَى الْجَح۪يمِ
Sonra da dönüşleri, hiç kuşkusuz Kızgın, Alevli Ateş’e olacaktır.		 68
اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَٓاءَهُمْ ضَٓالّ۪ينَۙ
Onlar, atalarını yanlış yol üzerinde buldular;		 69
فَهُمْ عَلٰٓى اٰثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ
Ne var ki, onların izinde gitmeye can atmaktadırlar.		 70
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّل۪ينَۙ
Onlardan önce gelip geçmiş evvelki nesillerin çoğu da aynı şekilde yanlış yol üzerindeydi.		 71
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا ف۪يهِمْ مُنْذِر۪ينَ
Ve Biz, kendilerini uyarmak için içlerinde uyarıcılar görevlendirdik.		 72
فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَر۪ينَۙ
İşte, uyarılmış bulunan bu nesillerin sonu nasıl oldu bir bak!		 73
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ۟
Ancak, Allah’ın ihlâsa erdirilmiş kulları bu sondan müstesna tutuldular.		 74
وَلَقَدْ نَادٰينَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُج۪يبُونَۚ
(İşte misalleri:) Nuh, yardım için Bize yalvardı; gerçekten Biz, dualara ne güzel cevap vereniz!		 75
وَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۘ
O’nunla birlikte, ailesi ve halkından mü’min olanları o dehşetli (Tufan) felâketinden kurtardık.		 76
وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاق۪ينَۘ
Ve soyunu yeryüzünde payidar kıldık.		 77
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَۘ
(Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında onun için güzel bir nam bıraktık.		 78
سَلَامٌ عَلٰى نُوحٍ فِي الْعَالَم۪ينَ
Bütün varlıklar içinde selâm olsun Nuh’a!		 79
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları işte böyle mükâfatlandırırız.		 80
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Gerçekten O, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.		 81
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَ
(O’nu ve beraberindeki mü’minleri kurtarmamızın) ardından, (O’nun gemisine binmeyip) geride kalan (zalim kâfirleri) suda boğduk.		 82
وَاِنَّ مِنْ ش۪يعَتِه۪ لَاِبْرٰه۪يمَۢ
İbrahim de, O’nun yolunu izleyenlerdendi.		 83
اِذْ جَٓاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍ
Tertemiz ve her türlü (manevî) hastalıktan uzak bir kalble Rabbine yönelmiş;		 84
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَاذَا تَعْبُدُونَۚ
Ve atasıyla birlikte halkına, “Nedir bu taptığınız şeyler?” demişti.		 85
اَئِفْكاً اٰلِهَةً دُونَ اللّٰهِ تُر۪يدُونَۜ
“İllâ bir yalan, bir iftira olsun diye mi Allah’tan başka ilâhlar peşindesiniz?		 86
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ
“Âlemlerin Rabbi hakkında ne tür bâtıl düşünceler taşıyorsunuz (da, böyle şeylere cüret edebiliyorsunuz)?”		 87
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِۙ
Sonra, (bir bayram günü kavmin dinî törenlerine katılmaya çağrılınca) yıldızlara şöyle bir göz attı;		 88
فَقَالَ اِنّ۪ي سَق۪يمٌ
Ve, “Ben gerçekten rahatsızım!” dedi.		 89
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِر۪ينَ
Diğerleri, O’nu bırakıp arkalarını döndüler ve gittiler.		 90
فَرَاغَ اِلٰٓى اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَأْكُلُونَۚ
Bunun üzerine İbrahim, gizlice putların yanına sokuldu ve (kendilerine sunulan yiyeceklerin öylece durduğunu görünce) “Yesenize, niye yemiyorsunuz?” diye sordu.		 91
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ
“Neyiniz var, neden konuşmuyorsunuz ki?”		 92
فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَم۪ينِ
Sonra, üzerlerine varıp, bütün kuvvetiyle putlara vurdu.		 93
فَاَقْبَلُٓوا اِلَيْهِ يَزِفُّونَ
(Hadiseden haberdar olan) halk, telâşla ve süratle yanına koşuştu.		 94
قَالَ اَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَۙ
“Bizzat ellerinizle yonttuğunuz bu şeylere mi tapıyorsunuz siz,” diye çıkıştı İbrahim,		 95
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ
“Sizi de, bütün yaptıklarınızı da yaratan Allah iken?”		 96
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَاناً فَاَلْقُوهُ فِي الْجَح۪يمِ
(İbrahim’i nasıl cezalandırılacaklarını aralarında görüştüler ve) şu sonuca vardılar: “Fırın gibi büyük bir bina yapıp odunları tutuşturun ve O’nu alevlerin içine atın.”		 97
فَاَرَادُوا بِه۪ كَيْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْاَسْفَل۪ينَ
Bu şekilde O’na tuzak kurmaya yeltendiler, fakat Biz, onları kaybeden taraf kıldık.		 98
وَقَالَ اِنّ۪ي ذَاهِبٌ اِلٰى رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ
İbrahim karar verdi: Sadece Rabbimin rızası için artık hicret edeceğim; Rabbim beni (O’na serbestçe ibadet edebileceğim bir yere) elbette ulaştıracaktır.		 99
رَبِّ هَبْ ل۪ي مِنَ الصَّالِح۪ينَ
(Ve şöyle dua etti:) “Rabbim, bana salihlerden olacak bir çocuk nasip buyur!”		 100
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَل۪يمٍ
Biz de, (duasına icabetle) O’na ağır başlı, yumuşak ve sabırlı (olacak) bir oğul müjdeledik.		 101
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ اِنّ۪ٓي اَرٰى فِي الْمَنَامِ اَنّ۪ٓي اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰىۜ قَالَ يَٓا اَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُۘ سَتَجِدُن۪ٓي اِنْ شَٓاءَ اللّٰهُ مِنَ الصَّابِر۪ينَ
Çocuk büyüyüp de, beraberinde çalışıp çabalayacak yaşa gelince, “Oğulcuğum,” dedi, “(son birkaç gecedir) rüyamda seni kurban etmem gerektiğini görüyorum. Ne dersin, bir düşün bakayım!” Oğul, tereddütsüz cevap verdi: “Babacığım, sana ne emrediliyorsa onu yerine getir. İnşaallah beni (Allah’ın emrine itaat hususunda) sabredenlerden bulacaksın.”		 102
فَلَمَّٓا اَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَب۪ينِۚ
İkisi de Allah’ın emrine tam manâsıyla teslim olmuştu. İbrahim, çocuğu sağ şakağı üzerinde yere yatırdı.		 103
وَنَادَيْنَاهُ اَنْ يَٓا اِبْرٰه۪يمُۙ
“Ey İbrahim” diye seslendik;		 104
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْيَاۚ اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
“Hiç şüphesiz, (rüyanda aldığın emre) itaatin gerektirdiği sadakati göstermiş bulunuyorsun; (artık oğlunu kurban etmek zorunda değilsin).” Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe kilitlenmiş olanları böyle mükâfatlandırırız.		 105
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُب۪ينُ
Bu, belli ki büyük bir imtihandı.		 106
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظ۪يمٍ
Neticede O’na, oğluna bedel, (değer ve manâ itibariyle) çok büyük bir kurbanlık lütfettik.		 107
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ
(Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında onun için güzel bir nam bıraktık.		 108
سَلَامٌ عَلٰٓى اِبْرٰه۪يمَ
Selâm olsun İbrahim’e!		 109
كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları işte böyle mükâfatlandırırız.		 110
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Gerçekten O, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.		 111
وَبَشَّرْنَاهُ بِاِسْحٰقَ نَبِياًّ مِنَ الصَّالِح۪ينَ
O’na salihlere dahil bir peygamber olacak bir başka evlâdı, İshak’ı müjdeledik.		 112
وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلٰٓى اِسْحٰقَۜ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِه۪ مُب۪ينٌ۟
Hem önceki çocuğa, hem İshak’a feyiz ve bereketler bahşettik. Ama her ikisinin nesli içinde Allah’ın sürekli kendilerini gördüğünün şuuruyla O’na ibadet eden iyiliğe kilitlenmiş kişiler bulunduğu gibi, besbelli ki bizzat kendilerine zulmedenler de vardır.		 113
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَۚ
Musa ve Harun’a da lütf u ihsanda bulunduk.		 114
وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظ۪يمِۚ
Her ikisini de, onların halkını da o dehşetli (kölelik ve işkence) musibetinden kurtardık.		 115
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَۚ
Kendilerine yardım ettik de, sonuçta üstün gelen onlar oldular.		 116
وَاٰتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَب۪ينَۚ
İkisine, (İlâhî) gerçekleri ve dünyaÂhiret saadetinin yollarını apaçık gösteren Kitabı verdik.		 117
وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَق۪يمَۚ
Her meselede onların Doğru Yol’da gitmelerini sağladık.		 118
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْاٰخِر۪ينَ
(Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında onlar için de güzel bir nam bıraktık.		 119
سَلَامٌ عَلٰى مُوسٰى وَهٰرُونَ
Selâm Musa ve Harun’a.		 120
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları işte böyle mükâfatlandırırız.		 121
اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Gerçekten onlar, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.		 122
وَاِنَّ اِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
İlyas da, şüphesiz (Allah’ın dinini tebliğ için) gönderilmiş peygamberlerdendi.		 123
اِذْ قَالَ لِقَوْمِه۪ٓ اَلَا تَتَّقُونَ
Hani, halkına şu mesajı iletmişti: “Allah’a gönülden saygı duymalı ve O’na isyandan sakınmalı değil misiniz?		 124
اَتَدْعُونَ بَعْلاً وَتَذَرُونَ اَحْسَنَ الْخَالِق۪ينَۙ
“İlâh olarak Ba’l’e yalvaracak ve terk mi edeceksiniz her şeyi en güzel ve en uygun biçimde Yaratan’ı;		 125
اَللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ
“Sizin de Rabbiniz, gelip geçmiş bütün atalarınızın da Rabbi olan Allah’ı?”		 126
فَكَذَّبُوهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ
Fakat onlar O’nu yalanladılar; bu sebeple, hesap vermek üzere Allah’ın huzuruna çıkarılıp, Cehennem’e atılmaya mahkûmdurlar.		 127
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
Ancak, Allah’ın ihlâsa erdirilmiş has kulları bundan müstesnadır.		 128
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْاٰخِر۪ينَ
(Kıyamet’e kadar gelecek) sonraki nesiller arasında O’nun için de güzel bir nam bıraktık.		 129
سَلَامٌ عَلٰٓى اِلْ‌يَاس۪ينَ
Selâm olsun İlyâsîn’e!		 130
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِن۪ينَ
Biz, Allah’ı görürcesine iyiliğe, iyi davranışa kilitlenmiş olanları böyle mükâfatlandırırız.		 131
اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِن۪ينَ
Gerçekten O, hakkıyla inanmış has kullarımızdandı.		 132
وَاِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
Lût da, şüphesiz (Allah’ın dinini tebliğ için) gönderilmiş peygamberlerdendi.		 133
اِذْ نَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَـهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ
(Vazifesinin sonunda) O’nu ve iman etmiş bulunan aile efradını (o suçlular memleketinden çıkarıp) kurtardık;		 134
اِلَّا عَجُوزاً فِي الْغَابِر۪ينَ
Ancak (hanımı olan ve) geride (suçlular arasında) kalan yaşlı bir kadın hariç.		 135
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَ
Ardından, o geride kalan diğerlerini toptan imha ettik.		 136
وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِح۪ينَۙ
(Seyahat yollarınız üzerinde) sabahları onların yıkılmış şehirlerinin harabelerine uğruyorsunuz;		 137
وَبِالَّيْلِۜ اَفَلَا تَعْقِلُونَ۟
Geceleri de. Artık aklınızı kullanıp, bu olanlardan ibret almayacak mısınız?		 138
وَاِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَل۪ينَۜ
Yunus da şüphesiz (Allah’ın dinini tebliğ için) gönderilmiş peygamberlerdendi.		 139
اِذْ اَبَقَ اِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۙ
Hani O, sahibinden kaçmış bir köle gibi vazife mahallinden ayrılmış ve dolu bir gemiye binmişti.		 140
فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَض۪ينَۚ
Ve (gemidekilerle birlikte) kura çekti ve kurada kaybedenlerden oldu.		 141
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُل۪يمٌ
(O’nu denize bıraktılar ve) o büyük balık kendisini yutuverdi; bu arada Yunus, pişmanlık içinde kendisini sorguluyordu.		 142
فَلَوْلَٓا اَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّح۪ينَۙ
Eğer her zaman Rabbini tesbih eden kullarından olmamış olsaydı,		 143
لَلَبِثَ ف۪ي بَطْنِه۪ٓ اِلٰى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
Bütün ölülerin diriltilip mezarlarından kalkacakları güne kadar balığın karnında kalır, (balığın karnı O’na mezar olurdu).		 144
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَٓاءِ وَهُوَ سَق۪يمٌۚ
Ama Biz O’nu ağaçsız, çıplak bir sahile attık; o anda bitkin bir haldeydi.		 145
وَاَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْط۪ينٍۚ
Üzerine gölge yapması için de orada asma kabak cinsinden bir ağaç bitiriverdik.		 146
وَاَرْسَلْنَاهُ اِلٰى مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ يَز۪يدُونَۚ
Ve O’nu sayıları yüz bine ulaşan, hattâ gittikçe artan (halkına yeniden) gönderdik.		 147
فَاٰمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ اِلٰى ح۪ينٍۜ
Onlar bu defa iman ettiler ve kendilerini (helâkten âzat edip,) belli bir süre daha yaşamalarına müsaade buyurduk.		 148
فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَۙ
Sor onlara: Kız çocuklar Rabbinin de, erkekler onların mı?		 149
اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓئِكَةَ اِنَاثاً وَهُمْ شَاهِدُونَ
Yoksa Biz melekleri dişi olarak yaratmışız da, onlar buna şahit mi olmuşlar?		 150
اَلَٓا اِنَّهُمْ مِنْ اِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَۙ
İyi bilin ki, iftira ederek diyorlar,		 151
وَلَدَ اللّٰهُۙ وَاِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
“Allah çocuk edindi.” Hiç şüphesiz yalancıdır onlar.		 152
اَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَن۪ينَۜ
Sanki Allah, (bir de cinsiyet ayırımı yapmış da) kızları erkeklere tercih mi etmiş?		 153
مَا لَـكُمْ۠ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
Ne oluyor size? Nasıl böyle hükümler veriyorsunuz?		 154
اَفَلَا تَذَكَّرُونَۚ
Siz hiç düşünmez, hiç sağlıklı değerlendirme yapmaz mısınız?		 155
اَمْ لَـكُمْ سُلْطَانٌ مُب۪ينٌۙ
Yoksa elinizde kesin bir deliliniz, bir dayanağınız mı var?		 156
فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَادِق۪ينَ
Öyle ise, eğer doğruyu söylüyorsanız, haydi çıkarın ortaya (Allah’tan gelmiş olması gereken) o kitabınızı!		 157
وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباًۜ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَۙ
Bir de, (cinlere tapma gerekçesi olarak) Allah ile cinler arasında bir soy bağı uydurdular. Oysa cinler bilirler ki, (kendileri ile Allah arasında sadece Rab–kul münasebeti vardır ve) onlar yargılanmak üzere Allah’ın huzuruna çıkarılacaklardır.		 158
سُبْحَانَ اللّٰهِ عَمَّا يَصِفُونَۙ
Allah, onların bu şekildeki nitelemelerinin tamamından mutlak manâda münezzehtir.		 159
اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
Allah’ın ihlâsa erdirilmiş has kulları asla bu türden nitelemelerde bulunmazlar.		 160
فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَۙ
Size gelince (ey müşrikler), siz ve sizin taptıklarınız,		 161
مَٓا اَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِن۪ينَۙ
Allah hakkında kimsenin sapmasına sebep olabilecek değilsiniz;		 162
اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَح۪يمِ
Meğer ki o kişi, ille de Kızgın, Alevli Ateş’e girmek istesin.		 163
وَمَا مِنَّٓا اِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
(Haklarında Allah’ın kızları oldukları iftirasında bulundukları melekler derler ki:) “Bizim her birimizin Allah katında belli bir makamı ve vazifesi vardır.		 164
وَاِنَّا لَنَحْنُ الصَّٓافُّونَۚ
“(O’nun emirlerini alıp yerine getirmek için) sıra sıra dizilip bekleyenleriz biz.		 165
وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
“Biz, O’nun her türlü kusurdan ve O’na yakışmayan nitelemelerden mutlak manâda münezzeh bulunduğunu sürekli ilan edenleriz de.”		 166
وَاِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَۙ
O müşrikler derlerdi:		 167
لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْراً مِنَ الْاَوَّل۪ينَۙ
“Bizden önce yaşamış ümmetlerin elinde bulunan Kitap gibi bir Kitap bizde de olsaydı,		 168
لَـكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَص۪ينَ
“Hiç kuşkusuz Allah’ın ihlâsa erdirilmiş has kulları olurduk.”		 169
فَـكَفَرُوا بِه۪ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
Ama şimdi o Kitabı ret ve inkâr ediyorlar. Elbette bilecek onlar!		 170
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَل۪ينَۚ
(Din’i tebliğ için) gönderilmiş kullarımız hakkındaki hükmümüz çoktan verilmiştir:		 171
اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَۖ
Onlar, hiç şüphesiz onlardır yardıma mazhar olacaklar.		 172
وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ
Ve hiç şüphesiz Bizim ordumuzdur, her zaman mutlaka üstün gelenler.		 173
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ
Dolayısıyla, bir süre aldırma onlara ve bakma yaptıklarına;		 174
وَاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
Bak (uyarman karşısında nasıl da ayak diriyorlar), sonunda görecekler (başlarına geleceği).		 175
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
Yoksa cezamızın hemen başlarına gelivermesini mi istiyorlar?		 176
فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَٓاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَر۪ينَ
İyi de, cezamız onu isteyenlerin yurtlarına indiğinde, uyarılıp da uyarıya kulak asmayanlar pek kötü bir sabaha uyanırlar!		 177
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰى ح۪ينٍۙ
Sen aldırma onlara bir süre ve bakma yaptıklarına;		 178
وَاَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ
Bak (bütün şu inkârcıların hallerine), onlar da görecekler (başlarında patlayacak Kıyamet azabını).		 179
سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَۚ
Mutlak izzet ve kudret Rabbi olan Rabbin, onların her türlü yakışıksız nitelemelerinden mutlak manâda münezzehtir.		 180
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَل۪ينَۚ
Selâm (Allah’ın dinini tebliğ için gönderilen) bütün rasûllere!		 181
وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ
Ve bütün hamd, Âlemlerin Rabbi olan Allah’a.		 182

Sureler

Mealler
Tüm Sureler
Yâsin Suresi
Önceki
Sâd Suresi
Sonraki