|
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla |
|
|
|
وَالنَّجْمِ اِذَا هَوٰىۙ
Batmaya yöneldiği zaman yıldıza andolsun ki, |
1 |
|
|
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوٰىۚ
Arkadaşınız (Muhammed) ne yanıldı ve doğru yoldan saptı, ne de aldanıp yanlış bir yol tuttu. |
2 |
|
|
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوٰىۜ
O, asla heva ve hevesinden konuşmaz; |
3 |
|
|
اِنْ هُوَ اِلَّا وَحْيٌ يُوحٰىۙ
O’nun (Din adına) size söyledikleri, ancak kendisine vahyolunan vahiyden ibarettir. |
4 |
|
|
عَلَّمَهُ شَد۪يدُ الْقُوٰىۙ
(Kur’ân’ı) O’na o pek güçlü ve kuvvetli (Cebrail) öğretti; |
5 |
|
|
ذُومِرَّةٍۜ فَاسْتَوٰىۙ
Pek metin, kemal ve üstün melekeler sahibi. O, aslî şekli ve bütün haşmetiyle doğruldu. |
6 |
|
|
وَهُوَ بِالْاُفُقِ الْاَعْلٰىۜ
O esnada, ufkun en yüksek noktasında idi. |
7 |
|
|
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلّٰىۙ
Sonra aşağı doğru meyletti ve yaklaştı. |
8 |
|
|
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْنٰىۚ
Öyle ki, arada (yan yana konmuş) iki yay aralığı kadar bir mesafe kaldı, hattâ daha da az. |
9 |
|
|
فَاَوْحٰٓى اِلٰى عَبْدِه۪ مَٓا اَوْحٰىۜ
Ve böylece kuluna vahyetmek dilediği her şeyi vahyetti. |
10 |
|
|
مَا كَذَبَ الْفُؤٰ۬ادُ مَا رَاٰى
O’nun (gözleriyle gördüğünü) kalb yalanlamadı. |
11 |
|
|
اَفَتُمَارُونَهُ عَلٰى مَا يَرٰى
Şimdi siz kalkmış, O’nun gördükleri konusunda kendisiyle münakaşa mı ediyorsunuz? |
12 |
|
|
وَلَقَدْ رَاٰهُ نَزْلَةً اُخْرٰىۙ
O’nu bir başka (ikinci) inişinde daha gördü, |
13 |
|
|
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهٰى
Sidretü’lMüntehâ’nın yanında. |
14 |
|
|
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوٰىۜ
Onun yanında da Cennetü’lMe’vâ (Barınma Cenneti) vardır. |
15 |
|
|
اِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشٰىۙ
O anda Sidre’yi bürüyen (İlâhî feyz), onu sardıkça sarıyordu. |
16 |
|
|
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغٰى
Rasûl’ün gözü başka yana kaymadı (ki, gördüğünü yanlış görmüş olsun), görebileceğinin ötesine yönelmedi (ki, bir illüzyon görmüş olsun). |
17 |
|
|
لَقَدْ رَاٰى مِنْ اٰيَاتِ رَبِّهِ الْـكُبْرٰى
Kesinlikle Rabbisinin en büyük bazı âyetlerini gördü. |
18 |
|
|
اَفَرَاَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزّٰىۙ
Şimdi düşün, (böylesi büyük gerçekler karşısında) şu Lât ve Uzza ne ifade eder? |
19 |
|
|
وَمَنٰوةَ الثَّالِثَةَ الْاُخْرٰى
Ve şu diğeri, üçüncüsü Menat? |
20 |
|
|
اَلَـكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْاُنْثٰى
Hem, ne oluyor? Erkekler sizin, kızlar O’nun mu? |
21 |
|
|
تِلْكَ اِذاً قِسْمَةٌ ض۪يزٰى
O zaman bu, (değerlerinize göre) insafsız bir taksim olmaz mı? |
22 |
|
|
اِنْ هِيَ اِلَّٓا اَسْمَٓاءٌ سَمَّيْتُمُوهَٓا اَنْتُمْ وَاٰبَٓاؤُ۬كُمْ مَٓا اَنْزَلَ اللّٰهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍۜ اِنْ يَتَّبِعُونَ اِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْاَنْفُسُۚ وَلَقَدْ جَٓاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدٰىۜ
(O putlar), aslında sizin ve atalarınızın uydurduğu kuru isimlerden, bir isimlendirmeden ibarettir; Allah, onların ilâh olabileceklerine dair hiçbir şey indirmemiştir. O müşrikler, sadece zanna ve nefisleri neye çekerse ona tâbi olmaktadırlar. Oysa onlara Rabbilerinden hidayetin, doğrunun ta kendisi gelmiş bulunuyor. |
23 |
|
|
اَمْ لِلْاِنْسَانِ مَا تَمَنّٰىۘ
Yoksa insan, her heves ve kuruntusunu bir gerçek ve kendisine garanti edilmiş mi sanıyor? |
24 |
|
|
فَلِلّٰهِ الْاٰخِرَةُ وَالْاُو۫لٰى۟
Hayır, Âhiret de, ondan önceki (dünya) hayatı da Allah’ın (kudret ve iradesi altındadır; her iki hayatta da mutlak hüküm ve hakimiyet O’na aittir). |
25 |
|
|
وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمٰوَاتِ لَا تُغْن۪ي شَفَاعَتُهُمْ شَيْـٔاً اِلَّا مِنْ بَعْدِ اَنْ يَأْذَنَ اللّٰهُ لِمَنْ يَشَٓاءُ وَيَرْضٰى
Göklerde ne kadar melek bulunursa bulunsun, (farz–ı muhal, bir kimse için kendiliklerinden şefaatte bulunmaya teşebbüs edecek bile olsalar,) Allah dilemedikçe ve rıza gösterip izin vermedikçe herhangi bir kimse hakkındaki şefaatleri en küçük bir fayda sağlamaz. |
26 |
|
|
اِنَّ الَّذ۪ينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْاٰخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلٰٓئِكَةَ تَسْمِيَةَ الْاُنْثٰى
Âhiret’e inanmayanlardır ki, melekleri (Allah’ın kızları olarak kabul etmekte ve onlara) dişi isimleri takmaktadırlar. |
27 |
|
|
وَمَا لَهُمْ بِه۪ مِنْ عِلْمٍۜ اِنْ يَتَّبِعُونَ اِلَّا الظَّنَّۚ وَاِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْن۪ي مِنَ الْحَقِّ شَيْـٔاًۚ
Oysa bu hususta hiçbir bilgileri yoktur. Onlar, ancak zanna tâbi olmaktadırlar. Halbuki zan, hakikat adına hiçbir şey ifade etmez. |
28 |
|
|
فَاَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلّٰى عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ اِلَّا الْحَيٰوةَ الدُّنْيَاۜ
O halde, Bizi anmaya ve Kitabımıza sırt dönen ve dünya hayatını yegâne gaye edinenleri sen de bir tarafa bırak. |
29 |
|
|
ذٰلِكَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِۜ اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَب۪يلِه۪ وَهُوَ اَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدٰى
Onların bilgileri ancak bu kadardır, (sadece dünya hayatıyla, o da ancak onun dış yüzüyle sınırlıdır). Ve hiç şüphesiz Rabbin, Kendi yolundan kimin sapıp gittiğini çok iyi bildiği gibi, kimin hidayeti tabiatı haline getirdiğini de çok iyi bilmektedir. |
30 |
|
|
وَلِلّٰهِ مَا فِي السَّمٰوَاتِ وَمَا فِي الْاَرْضِۙ لِيَجْزِيَ الَّذ۪ينَ اَسَٓاؤُ۫ا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذ۪ينَ اَحْسَنُوا بِالْحُسْنٰىۚ
Göklerde ne var, yerde ne varsa hepsi Allah’ındır; ve (O, kim doğru yolun dışındadır, kim onu izlemektedir çok iyi bildiğinden,) kötülük yapanlara ancak yaptıklarının karşılığıyla mukabelede bulunur, iyilik yapanları ise iyiliğin en büyüğüyle mükâfatlandırır. |
31 |
|
|
اَلَّذ۪ينَ يَجْتَنِبُونَ كَـبَٓائِرَ الْاِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ اِلَّا اللَّمَمَۜ اِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِۜ هُوَ اَعْلَمُ بِكُمْ اِذْ اَنْشَاَكُمْ مِنَ الْاَرْضِ وَاِذْ اَنْتُمْ اَجِنَّةٌ ف۪ي بُطُونِ اُمَّهَاتِكُمْۚ فَلَا تُزَكُّٓوا اَنْفُسَكُمْۜ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقٰى۟
O iyiler yapanlar ki, ufak kusur ve günahlara düşseler bile, büyük günahlardan (ve yine şüphesiz birer büyük günah olan) çirkin ve hayasız işlerden kaçınırlar. Şüphesiz ki senin Rabbinin mağfireti pek geniştir. O sizi, topraktan inşa ederken de, siz annelerinizin karnında birer cenin halindeyken de çok iyi bilir. Öyleyse, nefislerinizi temize çıkarmayın, kendinizi hatasız görmeyin. Yine O, kimin gerçekten O’na gönülden saygı duyup, itaatsizlikten kaçındığını da çok iyi bilir. |
32 |
|
|
اَفَرَاَيْتَ الَّذ۪ي تَوَلّٰىۙ
Bakmaz mısın şu (davetine) arkasını dönüp gidene! |
33 |
|
|
وَاَعْطٰى قَل۪يلاً وَاَكْدٰى
Muhtaca, (fakire) birazcık verip, bir daha hiç vermeyene! |
34 |
|
|
اَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرٰى
Acaba gaybın bilgisine sahip de, (gelecekte olacakları mı) görüyor? |
35 |
|
|
اَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا ف۪ي صُحُفِ مُوسٰىۙ
Yoksa haberi olmadı mı anlatılan şu gerçeklerden Musa’nın sahifelerinde, |
36 |
|
|
وَاِبْرٰه۪يمَ الَّذ۪ي وَفّٰىۙ
Ve görevini hakkıyla yerine getiren o çok vefalı İbrahim’in: |
37 |
|
|
اَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرٰىۙ
Kimse, bir başkasının suç (ve günah) yükünü çekmez ve onunla yargılanmaz. |
38 |
|
|
وَاَنْ لَيْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعٰىۙ
Ve insan için ancak emeğinin karşılığı vardır; |
39 |
|
|
وَاَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرٰىۖ
Onun emeği değerlendirmeye alınacak, |
40 |
|
|
ثُمَّ يُجْزٰيهُ الْجَزَٓاءَ الْاَوْفٰىۙ
Ve karşılığı kendisine eksiksiz ödenecektir. |
41 |
|
|
وَاَنَّ اِلٰى رَبِّكَ الْمُنْتَهٰىۙ
Ve son durak Rabbinin huzurudur. |
42 |
|
|
وَاَنَّهُ هُوَ اَضْحَكَ وَاَبْكٰىۙ
O’dur güldüren ve ağlatan; |
43 |
|
|
وَاَنَّهُ هُوَ اَمَاتَ وَاَحْيَاۙ
Ve O’dur ölümü veren, hayatı da veren; |
44 |
|
|
وَاَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْاُنْثٰىۙ
Yine O’dur çiftleri yaratan, erkeği ve dişiyi, |
45 |
|
|
مِنْ نُطْفَةٍ اِذَا تُمْنٰىۖ
(Anne) rahmine atılan birkaç damla sıvıdan. |
46 |
|
|
وَاَنَّ عَلَيْهِ النَّشْاَةَ الْاُخْرٰىۙ
O’na aittir ikinci defa (yani öldükten sonra) yaratma da. |
47 |
|
|
وَاَنَّهُ هُوَ اَغْنٰى وَاَقْنٰىۙ
Ve yine muhakkak O’dur (dilediğini) zengin eden, (dilediğine ise ancak) yeterli geçimlik veren. |
48 |
|
|
وَاَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرٰىۙ
Ve O’dur (müşriklerin) taptığı Şira yıldızının Rabbi. |
49 |
|
|
وَاَنَّـهُٓ اَهْلَكَ عَاداًۨ الْاُو۫لٰىۙ
O helâk etti önceki Âd’ı, |
50 |
|
|
وَثَمُودَا۬ فَمَٓا اَبْـقٰىۙ
Ve geriye hiçbir (zalim kâfir) bırakmadan Semûd’u. |
51 |
|
|
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُۜ اِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ اَظْلَمَ وَاَطْغٰىۜ
Onlardan önce de kavmi Nuh’u. Onlar, hepsinden daha zalim ve daha azgın idi. |
52 |
|
|
وَالْمُؤْتَفِكَةَ اَهْوٰىۙ
Şehirlerinin altı üstüne getirilen (Lût kavmini de helâk etti). |
53 |
|
|
فَغَشّٰيهَا مَا غَشّٰىۚ
Nasıl da kapladı onları kaplayan (musibet)! |
54 |
|
|
فَبِاَيِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكَ تَتَمَارٰى
Artık (ey insan,) Rabbinin hangi nimeti hakkında tartışmaya girebilirsin? |
55 |
|
|
هٰذَا نَذ۪يرٌ مِنَ النُّذُرِ الْاُو۫لٰى
Bu rasûl de, önceki uyarıcılar gibi bir uyarıcıdır. |
56 |
|
|
اَزِفَتِ الْاٰزِفَةُۚ
Elbette yaklaşacak olan (Kıyamet) artık yaklaşmış bulunuyor. |
57 |
|
|
لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللّٰهِ كَاشِفَةٌ
Onun (dehşet ve ızdırabını) Allah’tan başka giderecek kimse yoktur. |
58 |
|
|
اَفَمِنْ هٰذَا الْحَد۪يثِ تَعْجَبُونَۙ
Öyleyken, (sizi ebedî mutluluğa çağıran) bu Söz’e mi şaşıyorsunuz? |
59 |
|
|
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَۙ
(Zulüm ve isyanınızdan, günahlarınızdan dolayı ağlamanız gerekirken), hep gülüyor, hiç ağlamıyorsunuz. |
60 |
|
|
وَاَنْتُمْ سَامِدُونَ
Ömrünüzü oyun ve eğlenceyle geçiriyorsunuz. |
61 |
|
|
فَاسْجُدُوا لِلّٰهِ وَاعْبُدُوا
Ama artık gelin Allah’a secde edip teslim olun ve O’na ibadet edin. |
62 |
