Kıyamet Suresi - الْقِيٰمَةِ


Kıyamet Suresi 40 ayettir. Nüzulü Mekke'de olup 31. sure olarak inmiştir.
Kur'an-ı Kerim'de 577 sayfa numarasında yer almaktadır.



Hata! Lütfen tarayıcınızın ayarlarını kontrol edip daha sonra tekrar deneyin.
Sureler
Mealler

Tüm Sureler
Önceki
Müddessir Suresi
Sonraki
İnsan Suresi
No Meal                    
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
1 Kıyâmet gününe yemîn ederim!
2 (Pişmanlık duyup) dâimâ kendini kınayan nefse de yemîn ederim (ki öldükten sonradiriltileceksiniz)!
3 İnsan, kendisinin kemiklerini aslâ bir araya getiremeyeceğimizi mi sanıyor?
4 Evet! (Bir araya getiririz!) (Biz) onun parmak uçlarını (parmak izlerine varıncaya kadar) düzenlemeye (eski hâline getirmeye) gücü yetenleriz.
5 Fakat insan önünde(ki gelecekte) de günâh işlemek ister.
6 'O kıyâmet günü ne zaman?' diye (alay ederek) sorar.
7 (7-9) Fakat; göz kamaştığı, ay tutulduğu (ışığı giderildiği) ve güneşle ay bir araya getirildiği zaman!
8 (7-9) Fakat; göz kamaştığı, ay tutulduğu (ışığı giderildiği) ve güneşle ay bir araya getirildiği zaman!
9 (7-9) Fakat; göz kamaştığı, ay tutulduğu (ışığı giderildiği) ve güneşle ay bir araya getirildiği zaman!
10 O gün insan: 'Kaçacak yer nerede?' der!
11 Hayır! Sığınacak bir yer yoktur!
12 O gün varıp durulacak yer, ancak Rabbinin huzûrudur.
13 O gün insan, (yapıp) öne sürdüğü ve (yapmayıp) geri bıraktığı (herşeyi)nden haberdâr edilir.
14 (14-15) Daha doğrusu insan, (kurtulmak için, bütün) ma'zeretlerini ortaya atsa da, kendi nefsine (bizzat kendisi) şâhiddir!
15 (14-15) Daha doğrusu insan, (kurtulmak için, bütün) ma'zeretlerini ortaya atsa da, kendi nefsine (bizzat kendisi) şâhiddir!
16 (Habîbim, yâ Muhammed! Cebrâîl sana vahyi bitirmeden) onu (Kur’ân’ı) acele(ezber) etmek için, dilini onunla kımıldatma!
17 Şübhesiz ki onu (senin kalbinde) toplamak ve onu (sana) okutmak bize âiddir.
18 O hâlde onu (sana) okuduğumuz zaman, artık (sen) onun okunuşunu ta'kib et!
19 Sonra şübhesiz onu açıklamak da bize âiddir.
20 Hayır! Doğrusu (siz) âcil olanı (dünya hayâtını) seviyorsunuz.
21 Ve âhireti bırakıyorsunuz.
22 Nice yüzler vardır ki, o gün (âhirette) parlaktırlar!
23 Rablerine nazar edicidirler! (Allah’ın cemâlini görmeye mazhar olurlar!)
24 Nice yüzler de vardır ki, o gün buruşuktur!
25 (Çünki) kendilerinin bel kıran bir belâya uğratılacaklarını sezerler (iyice anlarlar)!
26 (26-27) Hayır! (Can) köprücük kemiklerine dayandığı zaman: 'Var mı (bu hastaya) bir okuyacak (tedâvi edecek) kişi?' denilir.
27 (26-27) Hayır! (Can) köprücük kemiklerine dayandığı zaman: 'Var mı (bu hastaya) bir okuyacak (tedâvi edecek) kişi?' denilir.
28 Ve (o can çekişen kimse ise,) şübhesiz bunun (artık dünyadan) ayrılış olduğunu sezer.
29 Ve bacak bacağa dolaşır!
30 O gün sevk olunacak yer, ancak Rabbinin huzûrudur.
31 Çünki (o insan) ne (peygamberi ve Kur’ân’ı) tasdîk etti, ne de namaz kıldı.
32 Fakat yalanladı ve yüz çevirdi.
33 Sonra da çalımlana çalımlana âilesine gitti.
34 Sana daha lâyıktır (bu azab), daha lâyık!
35 Sonra (tekrar tekrar) sana daha lâyıktır (bu azab), daha lâyık!
36 İnsan, başıboş bırakılacağını mı sanıyor?
37 (O,) akıtılan bir menîden bir nutfe (hakir bir damla sudan süzülmüş hulâsa) değil miydi?
38 Sonra bir alaka oldu da, (Allah onu insan şeklinde) yarattı ve (a'zâlarını)düzenledi.
39 Derken ondan erkek ve dişi, iki eş kıldı.
40 Bu(nları yapan), ölüleri diriltmeye kadir değil midir?
                    Arapça No
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
لَٓا اُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيٰمَةِۙ 1
وَلَٓا اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ 2
اَيَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُۜ 3
بَلٰى قَادِر۪ينَ عَلٰٓى اَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ 4
بَلْ يُر۪يدُ الْاِنْسَانُ لِيَفْجُرَ اَمَامَهُۚ 5
يَسْـَٔلُ اَيَّانَ يَوْمُ الْقِيٰمَةِۜ 6
فَاِذَا بَرِقَ الْبَصَرُۙ 7
وَخَسَفَ الْقَمَرُۙ 8
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُۙ 9
يَقُولُ الْاِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ اَيْنَ الْمَفَرُّۚ 10
كَلَّا لَا وَزَرَۚ 11
اِلٰى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍۨ الْمُسْتَقَرُّۜ 12
يُنَبَّؤُا الْاِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَاَخَّرَۜ 13
بَلِ الْاِنْسَانُ عَلٰى نَفْسِه۪ بَص۪يرَةٌۙ 14
وَلَوْ اَلْقٰى مَعَاذ۪يرَهُۜ 15
لَا تُحَرِّكْ بِه۪ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِه۪ۜ 16
اِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْاٰنَهُۚ 17
فَاِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْاٰنَهُۚ 18
ثُمَّ اِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُۜ 19
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَۙ 20
وَتَذَرُونَ الْاٰخِرَةَۜ 21
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌۙ 22
اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌۚ 23
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌۙ 24
تَظُنُّ اَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌۜ 25
كَلَّٓا اِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَۙ 26
وَق۪يلَ مَنْ۔ رَاقٍۙ 27
وَظَنَّ اَنَّهُ الْفِرَاقُۙ 28
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِۙ 29
اِلٰى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍۨ الْمَسَاقُۜ‌۟ 30
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّٰىۙ 31
وَلٰـكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰىۙ 32
ثُمَّ ذَهَبَ اِلٰٓى اَهْلِه۪ يَتَمَطّٰىۜ 33
اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰىۙ 34
ثُمَّ اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰىۜ 35
اَيَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَنْ يُتْرَكَ سُدًىۜ 36
اَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنٰىۙ 37
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّٰىۙ 38
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْاُنْثٰىۜ 39
اَلَيْسَ ذٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلٰٓى اَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتٰى 40
                    Ayet No
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
لَٓا اُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيٰمَةِۙ
Kıyâmet gününe yemîn ederim!		 1
وَلَٓا اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
(Pişmanlık duyup) dâimâ kendini kınayan nefse de yemîn ederim (ki öldükten sonradiriltileceksiniz)!		 2
اَيَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُۜ
İnsan, kendisinin kemiklerini aslâ bir araya getiremeyeceğimizi mi sanıyor?		 3
بَلٰى قَادِر۪ينَ عَلٰٓى اَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ
Evet! (Bir araya getiririz!) (Biz) onun parmak uçlarını (parmak izlerine varıncaya kadar) düzenlemeye (eski hâline getirmeye) gücü yetenleriz.		 4
بَلْ يُر۪يدُ الْاِنْسَانُ لِيَفْجُرَ اَمَامَهُۚ
Fakat insan önünde(ki gelecekte) de günâh işlemek ister.		 5
يَسْـَٔلُ اَيَّانَ يَوْمُ الْقِيٰمَةِۜ
'O kıyâmet günü ne zaman?' diye (alay ederek) sorar.		 6
فَاِذَا بَرِقَ الْبَصَرُۙ
(7-9) Fakat; göz kamaştığı, ay tutulduğu (ışığı giderildiği) ve güneşle ay bir araya getirildiği zaman!		 7
وَخَسَفَ الْقَمَرُۙ
(7-9) Fakat; göz kamaştığı, ay tutulduğu (ışığı giderildiği) ve güneşle ay bir araya getirildiği zaman!		 8
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُۙ
(7-9) Fakat; göz kamaştığı, ay tutulduğu (ışığı giderildiği) ve güneşle ay bir araya getirildiği zaman!		 9
يَقُولُ الْاِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ اَيْنَ الْمَفَرُّۚ
O gün insan: 'Kaçacak yer nerede?' der!		 10
كَلَّا لَا وَزَرَۚ
Hayır! Sığınacak bir yer yoktur!		 11
اِلٰى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍۨ الْمُسْتَقَرُّۜ
O gün varıp durulacak yer, ancak Rabbinin huzûrudur.		 12
يُنَبَّؤُا الْاِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَاَخَّرَۜ
O gün insan, (yapıp) öne sürdüğü ve (yapmayıp) geri bıraktığı (herşeyi)nden haberdâr edilir.		 13
بَلِ الْاِنْسَانُ عَلٰى نَفْسِه۪ بَص۪يرَةٌۙ
(14-15) Daha doğrusu insan, (kurtulmak için, bütün) ma'zeretlerini ortaya atsa da, kendi nefsine (bizzat kendisi) şâhiddir!		 14
وَلَوْ اَلْقٰى مَعَاذ۪يرَهُۜ
(14-15) Daha doğrusu insan, (kurtulmak için, bütün) ma'zeretlerini ortaya atsa da, kendi nefsine (bizzat kendisi) şâhiddir!		 15
لَا تُحَرِّكْ بِه۪ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِه۪ۜ
(Habîbim, yâ Muhammed! Cebrâîl sana vahyi bitirmeden) onu (Kur’ân’ı) acele(ezber) etmek için, dilini onunla kımıldatma!		 16
اِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْاٰنَهُۚ
Şübhesiz ki onu (senin kalbinde) toplamak ve onu (sana) okutmak bize âiddir.		 17
فَاِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْاٰنَهُۚ
O hâlde onu (sana) okuduğumuz zaman, artık (sen) onun okunuşunu ta'kib et!		 18
ثُمَّ اِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُۜ
Sonra şübhesiz onu açıklamak da bize âiddir.		 19
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَۙ
Hayır! Doğrusu (siz) âcil olanı (dünya hayâtını) seviyorsunuz.		 20
وَتَذَرُونَ الْاٰخِرَةَۜ
Ve âhireti bırakıyorsunuz.		 21
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌۙ
Nice yüzler vardır ki, o gün (âhirette) parlaktırlar!		 22
اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌۚ
Rablerine nazar edicidirler! (Allah’ın cemâlini görmeye mazhar olurlar!)		 23
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌۙ
Nice yüzler de vardır ki, o gün buruşuktur!		 24
تَظُنُّ اَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌۜ
(Çünki) kendilerinin bel kıran bir belâya uğratılacaklarını sezerler (iyice anlarlar)!		 25
كَلَّٓا اِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَۙ
(26-27) Hayır! (Can) köprücük kemiklerine dayandığı zaman: 'Var mı (bu hastaya) bir okuyacak (tedâvi edecek) kişi?' denilir.		 26
وَق۪يلَ مَنْ۔ رَاقٍۙ
(26-27) Hayır! (Can) köprücük kemiklerine dayandığı zaman: 'Var mı (bu hastaya) bir okuyacak (tedâvi edecek) kişi?' denilir.		 27
وَظَنَّ اَنَّهُ الْفِرَاقُۙ
Ve (o can çekişen kimse ise,) şübhesiz bunun (artık dünyadan) ayrılış olduğunu sezer.		 28
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِۙ
Ve bacak bacağa dolaşır!		 29
اِلٰى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍۨ الْمَسَاقُۜ‌۟
O gün sevk olunacak yer, ancak Rabbinin huzûrudur.		 30
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّٰىۙ
Çünki (o insan) ne (peygamberi ve Kur’ân’ı) tasdîk etti, ne de namaz kıldı.		 31
وَلٰـكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰىۙ
Fakat yalanladı ve yüz çevirdi.		 32
ثُمَّ ذَهَبَ اِلٰٓى اَهْلِه۪ يَتَمَطّٰىۜ
Sonra da çalımlana çalımlana âilesine gitti.		 33
اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰىۙ
Sana daha lâyıktır (bu azab), daha lâyık!		 34
ثُمَّ اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰىۜ
Sonra (tekrar tekrar) sana daha lâyıktır (bu azab), daha lâyık!		 35
اَيَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَنْ يُتْرَكَ سُدًىۜ
İnsan, başıboş bırakılacağını mı sanıyor?		 36
اَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنٰىۙ
(O,) akıtılan bir menîden bir nutfe (hakir bir damla sudan süzülmüş hulâsa) değil miydi?		 37
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّٰىۙ
Sonra bir alaka oldu da, (Allah onu insan şeklinde) yarattı ve (a'zâlarını)düzenledi.		 38
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْاُنْثٰىۜ
Derken ondan erkek ve dişi, iki eş kıldı.		 39
اَلَيْسَ ذٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلٰٓى اَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتٰى
Bu(nları yapan), ölüleri diriltmeye kadir değil midir?		 40

Sureler

Mealler
Tüm Sureler
Müddessir Suresi
Önceki
İnsan Suresi
Sonraki